« Γιατί πέτυχε η επικοινωνιακή στρατηγική του ΟΧΙ, στο δημοψήφισμα;»

Πέτυχε γιατί ο βασικός συντελεστής της την πήρε στα χέρια του και αυτός δεν ήταν άλλος από τον Αλέξη Τσίπρα ο οποίος αναδεικνύεται σε εξαιρετικό χειριστή της επικοινωνίας.

Αυτή είναι και η βασική θεώρηση, αλλά ας δούμε πιο αναλυτικά τα στάδια που έκριναν την επιτυχία της καμπάνιας:

1.       Υπήρξε συνεχώς η σταθερή και σκληρή γραμμή στην υπεράσπιση του ΟΧΙ, χωρίς παλινωδίες. Όταν αποφασίζεις να κάνεις δημοψήφισμα και το ανακοινώνεις, το κάνεις δεν πας μπρος-πίσω, αυτό είναι μια βασική αρχή!  

2.       Η  επαρκής επεξήγηση του γιατί να ψηφίσει ο κόσμος ΟΧΙ, έγινε το άμεσο μήνυμα της καμπάνιας. Απλό και ξεκάθαρο μήνυμα.

3.       Υπήρξε επικοινωνιακή στρατηγική διαχείρισης του δημοψηφίσματος και φάνηκε έτσι ότι η απόφαση πάρθηκε με  σχεδιασμό. Κάθε βήμα ήταν σχεδιασμένο μέρα με την μέρα με δηλώσεις στελεχών και σχετικά ήρεμες παρουσίες των Κυβερνητικών στα ΜΜΕ.

4.       Ως εκ τούτου, ο Πρωθυπουργός με τα απανωτά διαγγέλματα αφόπλιζε τα επιχειρήματα του ΝΑΙ και ιδιαίτερα τις εμφανίσεις των πρώην Πρωθυπουργών.

5.       Έτσι, η αντιπολίτευση δεν κατάφερε να φέρει το ερώτημα στα μέτρα της, δλδ., ναι ή όχι στο ευρώ. Η ρητορική της αντιπολίτευσης έπεσε στο κενό, γιατί το διακύβευμα είχε φροντίσει να το θέσει ξεκάθαρα ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας στο αρχικό διάγγελμα του, αλλά και να το επαναλαμβάνει συνεχώς.

6.       Η επικοινωνιακή αντιμετώπιση στα social media των θέσεων του ΝΑΙ ήταν σε γενικές γραμμές πιο σταθερή, τονίζοντας την εξαθλίωση από τα μνημόνια και τη φτώχεια,  χωρίς όμως  να λείψουν και όσοι κραύγαζαν και αποκαλούσαν γερμανοτσολιάδες του υπερασπιστές του ΝΑΙ. Από την άλλη οι υπερασπιστές του ΝΑΙ δεν είχαν μια κοινή (σταθερή) γραμμή επικοινωνίας εμφανίζοντας τους εαυτούς τους (σε αρκετές αναρτήσεις) υπεράνω όσων επέλεγαν να ψηφίσουν το ΟΧΙ και προσδίδοντας αρκετές φορές προσωπική βεντέτα με τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα για τον οποίο θα έστηναν κρεμάλες, ειδικά δικαστήρια κτλ. Αρκετοί παρασύρθηκαν και προσέδωσαν στους εαυτούς τους αρκετό ελιτισμό και ξερολισμό, έννοιες που δεν λένε κάτι, ειδικά στη μορφή του συγκεκριμένου δημοψηφίσματος.

7.       Η ταξικότητα (και άρα η πόλωση) που θα είχε το συγκεκριμένο δημοψήφισμα φάνηκε με το που ο Α. Τσίπρας είπε τις πρώτες λέξεις του Διαγγέλματος. Σε αυτή την ταξικότητα οι υποστηρικτές του ΝΑΙ έκαναν δυο τραγικά επικοινωνιακά λάθη: έβγαλαν στο λόγο τους υπεροχή έναντι όσων υπερασπιζόντουσαν το ΟΧΙ και άφησαν κομματικά στελέχη ειδικά της ΝΔ να αναβαπτιστούν μέσα από το δημοψήφισμα. Εξασφαλισμένη συνταγή να αποτύχεις. Όσο διάβαζα π.χ. εκφράσεις περί αληταριού/ κωλόπαιδου για τον Τσίπρα, των λάθος επιλογών που κάνουν οι φτωχοί της Λυμπεράκη, το αν συνδέεται η ορθογραφία στα Social Media με το τί θα ψηφίσει κάποιος υπονοώντας ότι αν κάποιος κάνει ορθογραφικά λάθη αυτόματα ψηφίζει και ΟΧΙ και άρα είναι εκ προοιμίου βλάκας αλλά και τα postαρίσματα του Κ. Μητσοτάκη (απανωτά γραφήματα του τι θα συμβεί σε περίπτωση επικράτησης του ΟΧΙ) αλλά και το περίφημο application του Μ. Βαρβιτσιώτη, καταλάβαινα ότι η πλάστιγγα έγερνε προς το ΟΧΙ.   

8.       Στα παραπάνω αν προσθέσουμε και την επιλογή των κεντρικών ΜΜΕ να παίξουν το παιχνίδι της προπαγάνδας, έχουμε πλήρως την εικόνα σε επίπεδο ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Στην προπαγάνδα των ΜΜΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε κάτι έξυπνο: επέλεγε να στέλνει Κυβερνητικούς με ήπιο προφίλ που φαινομενικά «έτρωγαν το ξύλο» (πχ. Φίλης από Βορίδη), αλλά κέρδιζαν τις εντυπώσεις ανάμεσα στους υποστηρικτές του ΟΧΙ και τους αναποφάσιστους οι οποίοι ήταν αρκετοί μέχρι την τελευταία στιγμή περιμένοντας να αφουγκραστούν και να κρίνουν. Και έκριναν.

9.       Τέλος, εκεί που η επικοινωνία λειτούργησε άψογα ήταν στη διαχείριση του Φόβου. Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν εκείνο το πρόσωπο που μπόρεσε να πείσει να μην φοβάται ο κόσμος και ότι θα τα καταφέρει. Έπεισε, γιατί έκανε το δημοψήφισμα, γιατί οι Τράπεζες ήταν κλειστές, γιατί δεν έπρεπε να δημιουργηθεί πανικός. Παρόλο που οι δημοσκοπήσεις και τα στοιχήματα του εξωτερικού έδειχναν άνετη επικράτηση του ΝΑΙ, εκείνος κατάφερε να φέρει 300.000 κόσμο στο Σύνταγμα. Αυτός ο κόσμος, ήταν η επισφράγιση ότι ξέρει να απασφαλίζει επικοινωνιακά τον Φόβο. Καθαρό πρόσωπο, ήρεμος αν και κουρασμένος,  φωνή που θυμίζει Ανδρέα στο μπαλκόνι αλλά και στον λόγο του στην τηλεόραση, σταθερή ματιά και σταθερά μηνύματα. Αυτή η επικοινωνιακή διαχείριση του Φόβου που ξετύλιξε ο Τσίπρας δεν κατάφερε μόνο το να κερδίσει το Δημοψήφισμα αλλά και να τελειώσει πολιτικά τον Αντώνη Σαμαρά αλλά και να περιορίσει δραματικά το ΚΚΕ καθώς οι ψηφοφόροι του δεν ψήφισαν στην πλειοψηφία τους τη γραμμή του κόμματος.  

Κλείνοντας, να πούμε ότι η επιλογή του προεκλογικού συνθήματος με την περίφημη Ελπίδα που έρχεται, αποδεικνύεται ότι ακόμα καλά κρατεί! Και κερδίζει!

Βέβαια τώρα αρχίζουν τα δύσκολα αλλά έχω την αίσθηση ότι οι ψηφοφόροι του ΟΧΙ το γνωρίζουν!