"Και τώρα τί, κε. Πρωθυπουργέ;"

Όποιος έβλεπε τη συνέντευξη του Πρωθυπουργού στους κ.κ. Γ. Αλαφογιώργο και Π. Χαρίτο, θα σκέφτηκε: «μα καλά πώς άλλαξε η όψη του έτσι;» 

Η όψη του άλλαξε, σκλήρυνε, κατάλαβε, εκβιάστηκε, υπέκυψε, ενηλικιώθηκε.  Το πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα δεν είναι το ίδιο με το τελευταίο διάγγελμα της 3η Ιουλίου, ούτε και με τις δηλώσεις της Κυριακής του δημοψηφίσματος. Το πρόσωπο του είναι σπασμένο, κουρασμένο με τραβηγμένα χαρακτηριστικά και εκφράσεις που δείχνουν την αμηχανία του και την προσπάθεια του να εξηγήσει. Η στάση του σώματος του, υποδείκνυε τη δυσκολία της θέσης που έχει βρεθεί, υποδείκνυε τη μη πίστη του στα νέα μέτρα (φρόντισε να το πει τουλάχιστον 3 φορές στη διάρκεια της συνέντευξης), αλλά κυριότερα υποδείκνυε ότι είναι σε ένα κοστούμι που δεν μπορεί ο ίδιος να φορέσει.

Ο Αλέξης Τσίπρας πολιτικά ενηλικιώθηκε και κατάλαβε. Και είμαι σίγουρος, ότι στις αναδρομές που κάνει θα σκέφτεται διπλά αν η πορεία που ακολούθησε μέχρι την ανάληψη της Πρωθυπουργίας ήταν η ενδεδειγμένη. Αν έπρεπε να γίνει τώρα Πρωθυπουργός ή να περιμένει. Θα σκέφτεται επίσης, αν έπρεπε να ακολουθήσει αυτή την  πορεία διαπραγμάτευσης με τους εταίρους. Θα σκέφτεται αν μπορεί να μείνει Πρωθυπουργός με ένα δεξιότατο Μνημόνιο 3, που μόνο ο Άδωνης Γεωργιάδης και μερίδα (νέο) φιλελεύθερων θα ψήφιζαν με κλειστά μάτια. 

Από την ανάλυση της λεκτικής και της μη-λεκτικής επικοινωνίας του, είμαι σίγουρος με δέκα υπογραφές ότι αυτός ο Αλέξης Τσίπρας, αν μπορούσε να παρακάμψει την πίστη του στο ότι πρέπει να μείνει Πρωθυπουργός και να μην προκαλέσει αναταραχή, θα έφευγε. Δεν αντέχει αυτό το Μνημόνιο, για αυτό και δεν μπορεί να το εξηγήσει καλά και πειστικά. Γι αυτό και επικαλείται το θυμικό και προσπαθεί να μιλήσει με απλή και κατανοητή γλώσσα. Γι αυτό και τα χαρακτηριστικά του είναι σαν να έχει βγει από ταινία θρίλερ. Γιατί αυτό που έζησε την τελευταία εβδομάδα με αποκορύφωμα την προηγούμενη Κυριακή και Δευτέρα ήταν μια ταινία θρίλερ. 

Ο Πρωθυπουργός πλήρωσε σημαντικά λάθη στρατηγικής και γι αυτό θα δούμε το επόμενο διάστημα να πέφτει η δημοτικότητα του. Ήδη από τις αναλύσεις που κάνουμε στα social media, διαπιστώνουμε ότι οι followers/υποστηρικτές του μεταστρέφονται σταθερά εναντίον του. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή, ο Αλέξης Τσίπρας εκλέχτηκε με ένα συγκεκριμένο αφήγημα: «τέλος στα Μνημόνια» και τώρα το αφήγημα άλλαξε απότομα, σκληρά, ιταμά και μη επαρκώς δικαιολογημένα σε: «Μνημόνιο»!!

 Ο Τσίπρας είναι παγιδευμένος μεταξύ αντιμνημονιακής και μνημονιακότατης ρητορείας, χωρίς να μπορεί να εξηγήσει επαρκώς τη… γέφυρα! Προσπαθεί, αλλά πλέον το πολιτικό περιβάλλον δεν είναι καν αυτό.  Το περιβάλλον τώρα είναι: «Ευρώ ή Δραχμή». Ας ετοιμαστούμε για αυτό. Οι εξελίξεις των επόμενων μηνών θα τρέχουν με βάση αυτό το μεγάλο, διαφορετικό και πολύ σκληρό στην αντιπαράθεση και στη διαχείριση με επιχειρήματα, δίπολο. 

Και τώρα τί κύριε Πρωθυπουργέ; 

Τώρα χρειάζεται πραγματικά ηρεμία μέχρι να υπογραφεί το Μνημόνιο, σειρά έχει η ενασχόληση με το εσωτερικό της χώρας και τέλος η υποχρεωτική κατάρτιση Πλάνων Διαχείρισης Εθνικών Κρίσεων. Αν δεν καταρτιστούν αυτά τα πλάνα, τότε κόψτε τις μαγκιές με όλους: με τους Γερμανούς, τους Ολλανδούς, τους Λιθουανούς, τον Γερούν και τον Σούλτς αλλά και με τους Τούρκους. Όταν ακούς τον Πρωθυπουργό της χώρας σου να λέει: «μα πώς να πάω στη δραχμή; Η χώρα δεν έχει καθόλου συναλλαγματικά αποθέματα», πρέπει να καταλάβεις ότι αυτή η χώρα μπάζει σε επίπεδο στρατηγικού σχεδιασμού από παντού! Αυτή η χώρα δεν έχει κανένα πλάνο, κανένα υπόβαθρο αντιμετώπισης εθνικών κρίσεων. Αν ο Πρωθυπουργός δουλέψει στην κατεύθυνση δημιουργίας υποδομών, τότε θα έχει κερδίσει έστω ένα στοίχημα: αυτό της εθνικής αξιοπρέπειας. Αν όχι, τότε τα πράγματα δεν θα εξελιχθούν καθόλου καλά για το λαό (πρωτίστως) και τον ίδιο.