Άρθρο της Κέλλης Κολιγιώργα, Επικοινωνιολόγου

Το ορμητικό ΠΟΤΑΜΙ

Το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη ιδρύθηκε 3 μήνες πριν από τις Ευρωεκλογές και κατάφερε να συγκεντρώσει 378.000 ψήφους. Η ξαφνική εμφάνισή του στο προεκλογικό πολιτικό προσκήνιο προκάλεσε την περιέργεια, τον ενθουσιασμό αλλά και τη δυσπιστία των πολιτών ως προς τα κίνητρά του.  

Όμως η επικοινωνιακή στρατηγική που ακολούθησε σε συνδυασμό με την ανάγκη των πολιτών για αλλαγή κατάφεραν να αναδείξουν το Ποτάμι πέμπτη πολιτική δύναμη με ποσοστό 6,60%.

Το κύριο συστατικό της επικοινωνιακής και πολιτικής επιτυχίας του συγκεκριμένου κόμματος ήταν και είναι το πρόσωπο του ιδρυτή του. 

Ο Σταύρος Θεοδωράκης, πρώην δημοσιογράφος και νυν πολιτικός, έγινε ευρέως γνωστός μέσα από τηλεοπτικές εκπομπές πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου. Ως άνθρωπος της τηλεόρασης, γνώριζε πώς να ‘χρησιμοποιήσει’ υπέρ του την αναγνωρισιμότητά του.

Επιπλέον, η σύνθεση του ευρωψηφοδελτίου (καταξιωμένοι επιστήμονες, καθηγητές, επιτυχημένοι επαγγελματίες, ακτιβιστές, protagoνιστές, άνθρωποι με πολιτική δράση μέσω δημοσίων παρεμβάσεων και αρθρογραφίας) και ο τρόπος παρουσίασης των ονομάτων (ανακοίνωση των υποψηφίων σε δόσεις) κατάφεραν να τραβήξουν την προσοχή και το ενδιαφέρον των ΜΜΕ και των ψηφοφόρων.

Επίσης, η προεκλογική εκστρατεία βασίστηκε στη δύναμη της εικόνας, του προφορικού λόγου και στην απήχηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης χτίζοντας μια πιο άμεση σχέση με τους πολίτες. Οι πολιτικές θέσεις του κόμματος δημοσιεύονταν μέσω βίντεο κυρίως και όχι μέσω γραπτών κειμένων. 

Επιπροσθέτως, το εύστοχο επικοινωνιακά σύνθημα «Πολιτική για όλους» συνέβαλε στην ανάδειξη του κόμματος, παίζοντας διττό ρόλο. Από τη μια πλευρά, υποδήλωνε την παρουσία επαγγελματιών πολιτών και όχι επαγγελματιών πολιτικών στο ψηφοδέλτιο και από την άλλη πλευρά κατάφερε να παρουσιάσει το Ποτάμι σαν ένα καταφύγιο για τους δυσαρεστημένους πολίτες, πρόθυμο να δεχθεί τους αναποφάσιστους αλλά και όσους ψήφιζαν τις μεγάλες πολιτικές δυνάμεις.

Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθούμε στην επιλογή των πολιτικών σποτ. Το Ποτάμι έπαιξε το επικοινωνιακό παιχνίδι «της πρώτης φοράς» και κέρδισε, προκαλώντας χαμόγελα συμπάθειας και θύελλα αντιδράσεων, καταφέρνοντας να γίνει θέμα συζήτησης.

Δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς την επιτυχία της προεκλογικής επικοινωνιακής στρατηγικής του κόμματος.  Όμως το Ποτάμι θα κριθεί από την μετεκλογική πολιτική στρατηγική του αποσαφηνίζοντας το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα του. Έχει την ευκαιρία να δείξει τις προ-θέσεις του με την πενταετή θητεία των Ευρωβουλευτών του και την πιθανή συμμετοχή του στις Εθνικές εκλογές.

Το Ποτάμι διαθέτει τη γοητεία του καινούριου καθώς δεν έχει πολιτικό παρελθόν. Θα πρέπει, λοιπόν, να αποδείξει ότι δεν είναι επικοινωνιακό φαινόμενο αλλά πολιτικό φαινόμενο. Θα τα καταφέρει;