Πολιτική Επικοινωνία & Πολιτική Διαφήμιση

Στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου ισχύει ο νέος νόμος Ραγκούση για τις εμφανίσεις των υποψηφίων, ο οποίος όπως και ο νόμος Παυλόπουλου για τις εθνικές εκλογές, εμπεριέχει ρυθμίσεις που περιορίζουν ασφυκτικά την ελευθερία του πολιτικού λόγου, ιδίως όταν αυτός εκφράζεται υπό τη μορφή πολιτικής Διαφήμισης.

Τόσο ο νόμος Παυλόπουλου, ο οποίος αμφισβητείται ήδη στο Συμβούλιο της Επικρατείας, όσο και ο νόμος Ραγκούση, στηρίζονται σε μια αντίληψη περιορισμού υποτίθεται της «σπατάλης», όμως στην πραγματικότητα και οι δύο νόμοι λειτουργούν υπέρ των κάθε είδους καθεστωτικών υποψηφίων. Το κάνουν αυτό περιορίζοντας τη δυνατότητα των πολιτών να επιλέξουν τους καλύτερους υποψηφίους με τον πιο απλό και εξοργιστικό τρόπο: μη επιτρέποντας στους νέους υποψηφίους να κάνουν γνωστή την ύπαρξή τους στο εκλογικό σώμα.

Οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται για το σκοπό αυτό είναι πολλές. Περιορισμός των ραδιοτηλεοπτικών εμφανίσεων των ίδιων των υποψηφίων, ασφυκτικός περιορισμός της πολιτικής Διαφήμισης και ασφυκτικός περιορισμός των νόμιμων δαπανών που δικαιούται ο κάθε υποψήφιος, έτσι ώστε να μην του αρκούν τα χρήματα που νόμιμα έχει δικαίωμα να χρησιμοποιήσει ούτε καν για να ταχυδρομήσει ένα φυλλάδιο με το βιογραφικό του στους πολίτες που θα αξιολογήσουν την υποψηφιότητά του.
Ποιους ευνοεί η απαράδεκτη αυτή νομοθεσία;
- Ευνοεί κατ' αρχήν τους ήδη γνωστούς και όσους ασκούν κάθε είδους εξουσία. Τα υφιστάμενα στελέχη των κομμάτων, τους δημάρχους και τους νομάρχες που έχουν ήδη ασκήσει εξουσία και αποκτήσει αναγνωρισιμότητα, τους κάθε είδους τηλεαστέρες, από τους τηλεδημοσιογράφους και τους τηλεδικηγόρους, μέχρι τους «κονφερανσιέ» των παιχνιδιών ριάλιτι και τους αθλητές των δημοφιλών αθλημάτων (ποδόσφαιρο, μπάσκετ κ.λπ.).
- Ευνοεί επίσης όσους έχουν την ανοιχτή εύνοια των ισχυρών εθνικών ή τοπικών ΜΜΕ, δηλαδή τους εξαρτημένους από τη λεγόμενη διαπλοκή, αφού τα ΜΜΕ μπορούν να αναδείξουν θέματα και ειδήσεις, αναφερόμενα στον κάθε υποψήφιο, χωρίς αυτό να περιλαμβάνεται στις ασφυκτικά περιορισμένες  αριθμητικά εμφανίσεις του.
- Ευνοεί τέλος, αυτούς που διαθέτουν μαύρο χρήμα και έχουν τη βούληση και την ικανότητα να το διακινήσουν, αγοράζοντας εν κρυπτώ θετική δημοσιότητα για τους εαυτούς τους και αρνητική για τους αντιπάλους τους.

Πρόκειται ουσιαστικά για μια νομοθεσία η οποία έχει ως βασικό της αποτέλεσμα των περιορισμό των πολιτικών ελευθεριών στη χώρα, στο όνομα μιας κενής περιεχομένου και αμφιβόλου ειλικρίνειας ηθικολογίας, που καταλήγει να περιορίζει ασφυκτικά τις πιθανότητες όποιων δεν έχουν θητεύσει σε κομματικούς ή μιντιακούς μηχανισμούς, αλλά θα μπορούσαν να υπηρετήσουν τον τόπο τους γιατί είναι έντιμοι, πετυχημένοι στη δουλειά τους και ικανοί. Μια νομοθεσία η οποία έρχεται μετά από μια τεράστια αποτυχία της υφιστάμενης «ελίτ» (πολιτικής, οικονομικής, επικοινωνιακής κ.λπ.),της ελληνικής κοινωνίας, που κατέληξε στην ουσιαστική χρεοκοπία και διαπόμπευση της χώρας και έχει ως στόχο τη διατήρηση αυτής της «ελίτ» στην εξουσία.

Είναι προφανές ότι υπάρχουν πολλές άλλες λύσεις εκτός του περιορισμού της πολιτικής ελευθερίας (και της πολιτικής Διαφήμισης, που αποτελεί μέρος της ελευθερίας της έκφρασης σε όλες τις σύγχρονες δημοκρατίες), για την επίτευξη του στόχου της μικρότερης σπατάλης ή των καθαρότερων  (από όλες τις απόψεις) πολιτικά εκστρατειών. Λύσεις που δεν συνεπάγονται τον περιορισμό της ελευθερίας αλλά την καλύτερη ποιότητα της δημοκρατίας. Η συστηματική παρουσίαση των προγραμμάτων και θέσεων των υποψηφίων στα δημόσια και ιδιωτικά ραδιοτηλεοπτικά Μέσα, ως κοινωνική υποχρέωση των Μέσων, με παράλληλες θεματικές συζητήσεις μεταξύ των υποψηφίων, είναι η πιο απλή από αυτές τις λύσεις, με διάθεση όμως του δεκαπλάσιου τηλεοπτικού χρόνου από αυτόν που σήμερα διατίθεται. Γιατί η δημοκρατία έχει και κάποιο κόστος χρόνου για τους ίδιους τους πολίτες, αν θέλουμε να έχουμε σοβαρές επιλογές.

Από εκεί και πέρα θα έπρεπε να υπάρχει κατ' ελάχιστον η δυνατότητα οι υποψήφιοι και οι συνδυασμοί να μπορούν να ξοδέψουν χρήματα -που έχουν με διαφάνεια συγκεντρώσει- τα οποία τους επιτρέπουν να παρουσιάσουν σε έντυπη μορφή το βιογραφικό τους και τις πολιτικές και προγραμματικές τους θέσεις σε όλους τους ψηφοφόρους της περιφέρειας στην οποία απευθύνονται. Πρόκειται για αυτονόητα δικαιώματα που αποτελούν τον πυρήνα του δημοκρατικού πολιτεύματος και τα οποία δυστυχώς σήμερα, καταπατώνται βάναυσα από την εκλογική νομοθεσία.