Συμπεράσματα από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις

Τον τελευταίο καιρό, και μετά τον ανασχηματισμό έχουν δημοσιευθεί πολλές δημοσκοπήσεις οι οποίες ρίχνουν ένα ιδιαίτερο φως στον πολιτικό ανταγωνισμό των δύο μεγάλων κομμάτων.
Συγκεκριμένα:
Το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να θεωρείται το κυρίαρχο κόμμα στην χώρα, παρά το βαρύ οικονομικό περιβάλλον. Οι πολίτες σε μεγάλο ποσοστό που αγγίζει το 41% (GPO, MRB, Kappa) αξιολογούν θετικά το κυβερνητικό έργο, με αποτέλεσμα η ΝΔ να μην μπορεί να καρπωθεί τη δυσαρέσκεια από το ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ παραμένει κόμμα εξουσίας καθώς προηγείται κατά 8 ποσοστιαίες μονάδες στην πρόθεση ψήφου, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο ότι οι πολίτες δεν θεωρούν ότι η ΝΔ μπορεί να πείσει επαρκώς και να αποτελέσει την αξιόλογη διαφορετική λύση.
Η ΝΔ χάνει σε επίπεδο πολιτικής στήριξης ακόμα και από τους ψηφοφόρους της καθώς ένα μικρό μόνο ποσοστό (38,4% GPO) θεωρεί ότι το κόμμα της ΝΔ είναι ικανότερο να χειριστεί την οικονομική κρίση.
Η ΝΔ εγκαταλείποντας τον μεσαίο χώρο και πηγαίνοντας πιο δεξιά έχει απώλειες προς το ΛΑΟΣ, με αποτέλεσμα να μην κερδίζει πολιτικά αλλά αντίθετα να περιθωριοποιείται διαρκώς.
'Ετσι το ΠΑΣΟΚ, παρόλο το βάρος του Μνημονίου, δείχνει να κερδίζει ένα μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων ενώ η ΝΔ δεν φαίνεται να πείθει ούτε και να κερδίζει πολιτικά. Η λογική εδώ κρύβεται σε 2 παράγοντες: Πρώτον, το ΠΑΣΟΚ έχει επιλέξει-καλώς ή κακώς-να στηρίξει το Μνημόνιο με κάθε πολιτικό κόστος ("τουλάχιστον κάτι κάνει"), ενώ η ΝΔ δεν πείθει ούτε με τις οικονομικές της προτάσεις ούτε με την ηγεσία της.
Δεύτερον, η στρατηγική της ΝΔ να κινηθεί δεξιότερα του μεσαίου χώρου είναι εφιαλτική, καθώς εκεί πλέον κυριαρχεί το ΠΑΣΟΚ, αλλά έχει χάσει και το κρίσιμο εκλογικό σώμα που την ψήφισε για κυβέρνηση το 2004, τη στήριξε στην επανεκλογή το 2007 και βέβαια την εγκατέλειψε το 2009. 

Η Σιωπή οδηγεί στην κλήτευση και από εκεί....

Οι κινήσεις του πρώην πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή ήταν αναμενόμενο ότι θα τον οδηγούσαν αργά η γρήγορα σε πολιτικά δύσβατα μονοπάτια. Η παρατεταμένη σιωπή του κοντά ένα χρόνο από τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, διαμόρφωσαν ένα πλαίσιο πολιτικής απαξίωσης για το πρόσωπο του αλλά και ανάλογης πολιτικής εκμετάλλευσης. Έξυπνα ο ΛΑΟΣ ζήτησε την κλήτευση του ως μάρτυρα στην εξεταστική επιτροπή για το Βατοπέδι, κεφαλαιοποιώντας τις φωνές που ζητάνε εδώ και ένα χρόνο από τον κ. Καραμανλή να μιλήσει. 
Η στρατηγική της σιωπής δεν φαίνεται ότι απέδωσε τα αναμενόμενα για τον Κ. Καραμανλή αλλά και ούτε για τη ΝΔ. Οι εποχές όπου ο ηγέτης έφευγε από την χώρα και παρουσιαζόταν μετά ως ο Μεσσίας, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.  Οι πολίτες αισθάνονται απογοητευμένοι από τον πολιτικό του οποίου εμπιστεύτηκαν τη διακυβέρνηση της χώρας επί 5 χρόνια. Την απογοήτευση αυτή τη δείχνουν σε όλες τις δημοσκοπήσεις με αποτέλεσμα να μην μπορεί ούτε το κόμμα της ΝΔ να "αποτινάξει" το παρελθόν και να προχωρήσει μπροστά.
Δεν ξέρουμε αν η επιλογή του κ. Καραμανλή να μην μιλάει για τα πεπραγμένα είναι αποτέλεσμα της ολοκλήρωσης ενός κύκλου του στην πολιτική που ξεκίνησε πριν 10 χρόνια ή ερμηνεύεται διαφορετικά.
Ένα είναι σίγουρο: αν ο κ. Καραμανλής πιστεύει ότι έχει πολιτικό μέλλον στην χώρα και θέλει να διαδραματίσει ξανά ηγετικό ρόλο, τότε θα έπρεπε να είχε μια επικοινωνιακή πολιτική εντελώς διαφορετική.
Αν λοιπόν, το σενάριο επιστροφής του στην ενεργό πολιτική είναι ισχυρό ακόμα τότε θα πρέπει να αλλάξει άμεσα στρατηγική επικοινωνίας και να θυμίσει-έστω και λίγο στην αρχή- τον άλλοτε ισχυρό Καραμανλή.
Διαφορετικά πολλοί θα τον εμφανίζουν ως ένα ημι-ανθρώπινο ον το οποίο συνεχώς τρώει, κοιμάται, κολυμπάει, παίζει playstation, κάνει αστεία και άλλα τέτοια ιλαρά.
Διαφορετικά μετά την κλήτευση στην εξεταστική θα έχει σειρά το Ειδικό Δικαστήριο.
Αυτή, λοιπόν, θα είναι η τύχη ενός πολιτικού που τον εμπιστεύτηκαν οι πολίτες αυτής της χώρας; Αυτή θα είναι η τύχη ενός ανθρώπου και πολιτικού μόλις 54 ετών;
Τα ερωτήματα πολλά, τις απαντήσεις μόνο ένας μπορεί να τις δώσει.

Ο νέος Ηγέτης κ. Αντ. Σαμαράς

Ήρθε και η σειρά του κ. Σαμαρά να δώσει τη δική του "παράσταση" στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης μια εβδομάδα μετά από εκείνη του Πρωθυπουργού.
Και επειδή όλα είναι εικόνα και άρα επικοινωνία θα βάζαμε το εξής μεταφορικό ερώτημα: "Οι θεατές αυτής της παράστασης έμειναν ικανοποιημένοι;"
Η απάντηση είναι ότι τουλάχιστον σε επίπεδο επικοινωνίας έμειναν ικανοποιημένοι.
Ο κ. Σαμαράς εμφάνισε σήμερα ένα προφίλ ηγέτη το οποίο το "έχτισε" επικοινωνιακά με το video που έπαιξε στην αρχή της Συνέντευξης Τύπου του αντί προλόγου. Αμέσως μετά και στην πρώτη ερώτηση που αφορούσε την οικονομία απέδειξε ότι το ισχυρό του τεραίν είναι η οικονομία και έδινε μακροσκελείς απαντήσεις προσπαθώντας να αποδομήσει την επιλογή του Μνημονίου.
Φάνηκε λοιπόν από την αρχή ότι η στρατηγική του ήταν ξεκάθαρη: ολομέτωπη επίθεση από έναν ηγέτη της Συντηρητικής παράταξης ο οποίος αυτοπροσδιορίζεται Συντηρητικός που επιλέγει να αναμετρηθεί σε πολιτικό και προσωπικό επίπεδο με τον Γιώργο Παπανδρέου.
Η επίθεση αυτή έδεσε πάρα πολύ καλά με εκφράσεις, λέξεις, μεταφορές και παραδείγματα από ένα λεξιλόγιο ενός πολιτικού που προέρχεται από τα "σπλάχνα" της κοινωνίας (χαρακτηριστικό του λαϊκού ηγέτη). Εδώ να πούμε ότι ο κ. Σαμαράς εξέφρασε πολύ καλά το προφίλ του λαϊκού ηγέτη με τις απαραίτητες κινήσεις του σώματός του και την κατάλληλα συνδυασμένη οπτική του επικοινωνία. Εξάλλου το ζεστό και ανθρώπινο βλέμμα του τον βοηθάει στο να εκφράσει το ρόλο του πολιτικού που είναι πιο κοντά στη Λαϊκή Δεξιά από ότι στο Κέντρο. Αυτό που επίσης βοηθάει αρκετά τον αρχηγό της ΝΔ είναι και ο απλός, ανθρώπινος και κατανοητός λόγος του όπως και η ρέουσα γλώσσα. Βέβαια τον χείμαρο της λεκτικής επικοινωνίας τον κατέχει, κατά τη γνώμη μας, ο προκατοχός του.
Και μια και αναφερόμαστε στον προκάτοχο του κ. Καραμανλή, πρέπει να πούμε ότι στις ερωτήσεις που δέχτηκε απάντησε άψογα: αφενός τον κάλυψε-ως έχει υποχρέωση- και αφετέρου τον έθεσε προ των ευθυνών του λέγοντας ότι εκείνος (ο κ. Σαμαράς) έχει κλείσει τους λογαριασμούς του με το παρελθόν.
Βέβαια, όπως σε κάθε επιτυχημένη εμφάνιση υπάρχει και το μελανό σημείο, έτσι και εδώ υπήρχε το σημείο εκείνο που δεν έδενε με την πραγματικά πολύ καλή παρουσία και επικοινωνία του κ. Σαμαρά: τα κοντινά πλάνα στους βουλευτές και λοιπούς κομματικούς της ΝΔ. Πρόσωπα φθαρμένα και ξεπερασμένα από τις εποχές και τους καιρούς μας. Πρόσωπα αποδοκιμασμένα από τους πολίτες.
Πρόσωπα που αποτελούν βαρίδια για τη ΝΔ που το μόνο που προσφέρουν είναι να υπολείπεται η ΝΔ 8-10 μονάδες από το ΠΑΣΟΚ.
Πρόσωπα που ακόμα και ως εικόνα στατική χαλάνε τον αέρα ανανέωσης που προσδοκά να φέρει ο κ. Σαμαράς.
Ναι, ο κ. Σαμαράς κέρδισε το σημερινό στοίχημα και με τον εαυτό του και με τους οπαδούς του.
Αλλά: όταν ο κ. Κικίλιας που θα έπρεπε να κάνει η κάμερα ζουμ συνέχεια στο πρόσωπό του καθόταν στις τελευταίες σειρές "κρυμμένος" από τα πρόσωπα που γράφουμε παραπάνω, για ποιόν αέρα ανανέωσης μιλάμε...
Τελικά όλα καλά με τον ηγέτη κ. Αντ. Σαμαρά αλλά οι στρατιώτες έχουν θέμα...

Άρθρο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Το άρθρο που ακολουθεί το αναδημοσιεύουμε από το http://www.statesmen.gr/

"Τα πράγματα είναι σχετικά απλά. Εγινε στην Ελλάδα αναδιανομή πλούτου, δίχως να υπάρχει πλούτος. Εγινε ανακατανομή εισοδήματος, σοσιαλιστικής η λαικοδεξιάς έμπνευσης, με τα λεφτά των ‘διαβολικών’ ξένων τραπεζιτών και των ‘μισητών’ διεθνών κερδοσκόπων. Και, όπως ήταν αναπόφευκτο, ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Ποιός θα πληρώσει; Μα, προφανέστατα εκείνοι που μετείχαν στο πάρτυ. Ολόκληρη σχεδόν η ελληνική κοινωνία που, δίχως να παράγει κάτι καινούργιο η να δουλέψει περισσότερο, είδε τα εισοδήματά της να αυξάνουν και το βιοτικό της επίπεδο θεαματικά να βελτιώνεται.
Από το σύνολο των ετήσιων κρατικών εξόδων το 70% πηγαίνει σε μισθούς και συντάξεις του δημόσιου τομέα, το 20% σε εξυπηρέτηση των κρατικών χρεών και το 10% μόλις σε γενικές δραστηριότητες. Από αυτά, σε ετήσια βάση, το 12% (με τους καλύτερους υπολογισμούς) αναγκαζόμαστε να τα δανεισθούμε διότι δεν το έχουμε. Χρωστάμε συνολικά, μέχρι την στιγμή αυτή, 300 δισ. ευρώ περίπου (γιατί κάποια ενδεχομένως και να κρύβονται). Και πληρώνουμε κάθε χρόνο, από δανεικά κατά κύριο λόγο, κάπου 30 δις ευρώ σε μισθούς δημοσίων υπαλλήλων. Συντηρώντας έτσι τον μεγαλύτερο αναλογικά δημόσιο τομέα της γής, ενώ το επίπεδο των υπηρεσιών που προσφέρει το κράτος στους πολίτες του είναι από άθλιο έως ανύπαρκτο.
Μπορεί να σηκώσει τα βάρη αυτά, με βάση τα σημερινά δεδομένα, η χώρα; Η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο όχι! Κι αν το 2010 ξεπεράσουμε τα αδιέξοδα με την βοήθεια ΕΚΤ και ΔΝΤ, τι θα γίνει του χρόνου; Και τον χρόνο μετά; Η συζήτηση λοιπόν που γίνεται είναι εκτός ουσίας. Είναι σαν να έρχεται καταπάνω μας ένας γιγαντιαίος ελέφαντας κι εμείς να ανησυχούμε για το μέγεθος των κοπράνων του. Το βασικό ερώτημα είναι τι είμαστε έτοιμοι να κάνουμε εμείς μόνοι μας, όχι για να δανειζόμαστε ευκολότερα (όπως λαθεμένα επιμένουν οι περισσότεροι), αλλά για να αρχίσουμε να αποπληρώνουμε αυτά που χρωστάμε. Διότι τώρα δανειζόμαστε για να πληρώνουμε τα χρωστούμενα. Και το συνολικό χρέος μας φυσιολογικά μεγαλώνει.
Για να αποφύγουμε την χρεωκοπία, την κοινωνική καταβαράθρωση και τα λαϊκά συσσίτια στις πλατείες, ένα δρόμο έχουμε μπροστά μας. Τις δραματικές περικοπές στις δημόσιες δαπάνές και στο μέγεθος του κράτους. Αλλά αυτό προυποθέτει ηγεσίες έτοιμες να αντέξουν μιά πρόσκαιρη αύξηση της ανεργίας από απολύσεις στο δημόσιο, και την συνακόλουθα απαραίτητη μείωση φόρων στον ιδιωτικό τομέα. Ο ένας δηλαδή να γίνει επαχθής (δημόσιο) και ο άλλος ελκυστικός (ιδιωτική οικονομία). Και ηγεσίες βέβαια που δεν κλονίζονται στην θέα μαινόμενων συνδικαλιστών και ξεβολεμένων κρατικοδίαιτων κομματικών στελεχών. Κι αντοχή βέβαια σε επιθέσεις μέσων ενημέρωσης για δήθεν σκληρότητα και αδικίες. Που σχεδόν αυτόματα θα εκδηλωθούν. Ετσι όμως θα έρθει η ανάπτυξη. Με στήριγμα τις ανοιχτές αγορές και την μείωση φόρων και γραφειοκρατίας. Όχι με νομικά κίνητρα, παροχές και κρατικές δαπάνες. Αυτό το τελευταίο προσπάθησε να κάνει ο Ομπάμα στις ΗΠΑ. Και τα αποτελέσματα είναι ήδη αρνητικά.
Πως όμως μπορείς να τα πετύχεις όλα αυτά με ένα λαό που έχει πεισθεί πως στην πράξη θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε την κρίση δίχως κανένα επαχθές μέτρο; Αρκεί ‘οι κλέφτες οι πολιτικοί’ να φέρουν τα λεφτά πίσω. Οι προπαγανδιστές τέτοιων απόψεων υποστηρίζουν πως δεν ήταν κακό πως χρωστούσαμε. Πως ζούσαμε με πόρους δηλαδή που ποτέ δεν είχαμε κερδίσει. Και που μοιράζαμε αφειδώς χρήματα και παροχές (άρα πως τα ‘έφαγαν οι πολιτικοί’;). Θα μπορούσαμε, λένε οι ίδιοι, να συνεχίσουμε να δανειζόμαστε. Ενδεχόμενα κρύβοντας την πραγματικότητα από τις διεθνείς αγορές. Και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Δεν είχαν όμως την ίδια γνώμη και οι δανειστές μας. Που δεν είχαν την παραμικρή πρόθεση να μας δώσουν χρήματα ξανά. Γιατί λοιπόν αφού ‘δεν χρωστάμε πολλά’ – γιατί λέγεται κι αυτό – συνέβη αυτό; Απλά, διότι το μέγεθος του χρέους δεν είναι σε κάθε χώρα της ίδιας σημασίας.
Ενα ζήτημα ποιότητας του χρέους είναι η σχέση του με το ΑΕΠ. Αλλά και ποιές είναι οι ιδιαίτερες συνθήκες κάθε χώρας χωριστά. Αν δηλαδή η χώρα έχει πολλούς φυσικούς πόρους η/και μια δυναμική παραγωγική υποδομή το μεγάλο χρέος δεν αποθαρρύνει τους δανειστές. Διότι αισθάνονται πως θα πάρουν τα χρήματά τους πίσω. Εχει επίσης σημασία σε ποιούς χρωστάει. Η Ιαπωνία λ.χ. χρωστάει ένα τεράστιο ποσοστό πολύ πάνω από το ΑΕΠ της. Αλλά τα χρωστάει σε γιαπωνέζικες τράπεζες και funds. Βασική επίσης σημασία έχει αν το χρέος είναι δημόσιο η ιδιωτικό. Η Ελλάδα, ως κράτος, χρωστάει 300 δις. Ευρώ. Που αποτελεί το 120% περίπου του ΑΕΠ. Μαζί με το ιδιωτικό χρέος το ποσό ανεβαίνει σε 800 δισ. ευρώ. Πως είναι λοιπόν δυνατόν, όπως ισχυρίζεται λ.χ. η El Pais, να είναι το σύνολο για την Ελλάδα στο 165%; Μήπως και πάλι έπαιξαν τον ρόλο τους τα λεγόμενα Greek Statistics;
Σε άλλες επίσης χώρες το μεγάλο ποσοστό σε σχέση με το ΑΕΠ προέρχεται κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα. Και είναι σε τράπεζες της ίδιας της χώρας (λ.χ ΗΠΑ, Σκανδιναυοί). Το ιδιωτικό επίσης χρέος έχει σημασία τι ποιότητας είναι. Αλλιώς βλέπουν οι αγορές το χρέος επιχειρήσεων που δημιουργούν τεράστιους τζίρους και πρωταγωνιστούν σε εξαγωγές η σε νέες τεχνολογίες κι’ αλλιώς τα καταναλωτικά χρέη η εκείνα που στοχεύουν στην κάλυψη ταμειακών αδιεξόδων που δεν υπάρχει προοπτική να υπερκαλυφθούν από την όποια μελλοντική παραγωγή (άλλο δηλ. η Microsoft., η Nokia και η Volvo και άλλο ο ΟΣΕ η οι ΗΣΑΠ). Δεν υπάρχει λοιπόν κανένα μυστήριο στις όποιες σχετικές συνωμοσιολογικές ‘αποκαλύψεις’. Πλην της εμμονής σε θέσεις που βλέπουν πίσω από κάθε αδιέξοδο την κακή παγκοσμιοποίηση και τον διαβολικό καπιταλισμό των ανοιχτών αγορών.
Πουθενά γι’ αυτούς που κοιμίζουν τον λαό δεν φταίνε οι κλειστές αγορές, ο κρατισμός και η εμμονή σε παροχές από χρήματα που δεν υπάρχουν καθώς και η αναδιανομή εισοδήματος από ανύπαρκτο πλούτο. Κανένας δεν τολμά να πεί στον κόσμο την αλήθεια. Πως τα λεφτά που κατασπαταλήθηκαν δηλ. πήγαν σε παροχές, σε επιδοτήσεις και σε αυξήσεις μισθών και συντάξεων. Εγινε αναδιανομή πλούτου, από πλούτο που δεν υπήρχε. Που ήταν δηλ. Δανεικός.
Ποιος όμως να ενημερώσει τον λαό όταν η κυβέρνηση επιχειρεί να εφαρμόσει μια πολιτική στην οποία σχεδόν κανένας Υπουργός δεν πιστεύει; Αν ήταν στο χέρι τους οι περισσότεροι Υπουργοί θα προτιμούσαν να είναι στο δρόμο με το ΠΑΜΕ, υποστηρίζοντας πολιτικές παρόμοιες με αυτές που μας έφεραν στα σημερινά μας χάλια. Πολιτικές παροχών δηλ. και με τους ψηφοφόρους χαρούμενους. Ασχετο αν δεν υπάρχουν τα λεφτά. Και που κανείς δεν μας τα δανείζει πλέον. Επιτυχία λογίζεται στην Ελλάδα μοναχά το ξεδίπλωμα παροχών. Κι όχι η μετάδοση στον λαό συμπεριφορών υπευθυνότητας, δυναμισμού και ανάπτυξης.
Για να ξεπεράσουμε την κρίση έχουμε ανάγκη κατά κύριο λόγο σοβαρότητας. Αλλά και ένα δημόσιο τομέα, με επι κεφαλής μια κυβέρνηση βέβαια, που να πιστεύουν σ αυτά που κάνουν, να έχουν σαν οδηγό την απλή λογική κι όχι τις διάφορες πολιτικές εκτιμήσεις και να εφαρμόζουν τον νόμο. Προς κάθε κατεύθυνση. Οι σοσιαλ-ανοησίες, είτε αριστερής είτε δεξιάς προέλευσης, μας έχουν στοιχίσει ήδη αρκετά. Για να έχουμε μέλλον οφείλουμε να καταλάβουμε πως δίχως αγορές μοναχά η φτώχεια και η δυστυχία μας περιμένουν. Καιρός να ξυπνήσουμε επι τέλους…"

tsiliadoros: Ο Βαλιανάτος σύμβουλος του Κικίλια!

Η σημερινή ανάρτηση του tsiliadorou επιβεβαιώνει αυτά που γράψαμε στην προηγούμενη ανάρτησή μας. Διαβάστε το...
tsiliadoros: Ο Βαλιανάτος σύμβουλος του Κικίλια!: "Απίστευτο κι όμως αληθινό! Αν και δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσουν πολλά πράγματα πια σε αυτή τη χώρα, πιαστήκαμε για άλλη μια φορά προ εκπ..."

Ανανέωση χωρίς...αντίκρισμα

Η δημοσκόπηση που διενήργησε η εταιρεία Alco για λογαριασμό του "Ελεύθερου Τύπου", αποτυπώνει ξεκάθαρα ότι η εκλογική βάση της Νέας Δημοκρατίας αλλά και η πλειονότητα της κοινωνίας, διατηρούν αρνητική φόρτιση για τα μέλη των τελευταίων κυβερνήσεων του Κώστα Καραμανλή και επιζητούν την ανανέωση των προσώπων από τον κ. Σαμαρά.
Έτσι το αίτημα της βάσης της ΝΔ είναι ξεκάθαρο και ηχηρό ήδη από τον τρόπο εκλογής του κ. Σαμαρά: "Αλλάξτε τα όλα!"


Όμως, δεν φαίνεται ότι η ΝΔ μπορεί να αντιληφθεί αυτή την αλλαγή, με συνέπεια να την κάνει πρόχειρα και χωρίς στρατηγική. Ακόμα και η επιλογή του κ. Βασίλη Κικίλια έγινε πρόχειρα, χωρίς σχεδιασμό με αμεσότατο κίνδυνο την βαριά ήττα και το χαντάκωμα ενός νέου και αξιόλογου ανθρώπου. Ο κ. Β. Κικίλιας κινδυνεύει να γίνει ένας νέος Γιάννης Τζανετάκος αρκετά χρόνια μετά! 


Και εξηγούμαστε: Όταν επιλέγεις έναν άνθρωπο νέο ηλικιακά και πολιτικά για να διεκδικήσει ρόλο ενός μικρού πρωθυπουργού 4,5 εκ. πολιτών, αυτό που κάνεις είναι να τον στηρίξεις με όλες τις δυνάμεις σου και δεν τον αφήνεις "επικοινωνιακά ανεκπαίδευτο". Γιατί ο κ. Β. Κικίλιας είναι ανέτοιμος επικοινωνιακά και αυτό φαίνεται σε κάθε του τηλεοπτική εμφάνιση, όπου γίνεται "θήραμα" των "αλεπούδων" δημοσιογράφων. Ευτυχώς που οι τηλεοπτικές του εμφανίσεις θα είναι μετρημένες από εδώ και στο εξής, γιατί υστερεί σημαντικά και σε φωνητική και σε οπτική επικοινωνία, αλλά κυριότερα σε επικοινωνία επιχειρημάτων. Φανταστείτε ένα debate των διεκδικητών της Περιφέρειας και τα πρόσωπα που θα βρίσκονται σε αυτό...
Εάν η Γραμματεία Πολιτικού Σχεδιασμού δεν εκπαιδεύσει τον κ. Κικίλια για να αντιμετωπίσει του συνυποψήφιους του, πολύ φοβάμαι ότι θα χάσει ακόμα περισσότερες μονάδες στην υποψηφιότητά του.


Και εδώ έρχεται το ερώτημα: Για ποιά ανανέωση μιλάμε; Για την επιλογή ενός ανθρώπου που θα μπορούσε να έχει λαμπρότατο πολιτικό μέλλον και για το "κάψιμο" του στον αδηφάγο στίβο της πολιτικής χωρίς κιόλας να του έχεις δώσει τα απαραίτητα μαθήματα επικοινωνιακής επιβίωσης;


Όταν μιλάμε λοιπόν για ανανέωση και αλλαγή στην πολιτική, κάνουμε αυτό που κάνουν και οι επιχειρήσεις: ανανέωση στις δομές, ανανέωση στη λειτουργία της επιχείρησης και πάνω απ' όλα εκπαίδευση των στελεχών που θα αναλάβουν τη διαδικασία της ανανέωσης. Ακόμα και τον καλύτερο σου πωλητή να βγάλεις στο δρόμο αν δεν τον έχεις προετοιμάσει επαρκώς, έχασες την πώληση και τον...πελάτη. Η ΝΔ κινδυνεύει να πάθει και τα δύο.

Πολιτική αποτίμηση της παρουσίας του Πρωθυπουργού στη Συνέντευξη Τύπου της ΔΕΘ

Σε προηγούμενη ανάρτησή μας αναλύσαμε την επικοινωνιακή παρουσία του Πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου στη Συνέντευξη Τύπου της ΔΕΘ.
Ας δούμε όμως και την πολιτική αποτίμηση της παρουσίας του:
Σε γενικές γραμμές η Συνέντευξη θα χαρακτηριζόταν ως μια "αβλαβής διέλευση" από τους σκοπέλους της οικονομίας-κατά κύριο λόγο. Αυτό που απέφυγε να κάνει ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν να μιλήσει με συγκεκριμένα επιχειρήματα για το πώς σκοπεύει να αντιμετωπίσει την τραγική οικονομική κατάσταση των μισθωτών & των συνταξιούχων και όσων πλήττονται από την οικονομική κατάσταση.
Αντίθετα παράπεμψε τα πάντα για μετά τις Δημοτικές με ορίζοντα το 2011. Θα μου πείτε ότι αυτό πολιτικά είναι μια έξυπνη κίνηση-δεδομένων των Δημοτικών. Ναι, αλλά όταν βλέπεις στις δημοσκοπήσεις ότι η εικόνα σου πλήττεται χωρίς να έχεις κλείσει ένα χρόνο στην Πρωθυπουργία, αυτό που κάνεις είναι να μιλήσεις συγκεκριμένα.
Το δεύτερο πολιτικό λάθος του Πρωθυπουργού προήλθε στην απάντησή του για τα ΜΜΕ όταν ζήτησε να μην "μετρολογούν" βασιζόμενοι σε φήμες. Σωστή τοποθέτηση, αλλά όταν ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ζητάς από τα ΜΜΕ να αποκαλύπτουν και να μην καλύπτουν τα σκάνδαλα π.χ. της Κυβέρνησης Καραμανλή τότε τώρα δεν μπορείς να ζητάς "φρένο" στην πληροφόρηση. Επίσης, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας: τις φήμες και τις διαροές τις αναπαράγουν τα Μέσα από μόνα τους ή με τη συμπαράσταση των στελεχών της Κυβέρνησης; 
Το τρίτο πολιτικό λάθος, η αναφορά στον πρώην Πρωθυπουργό. Στην ερώτηση "αν συναντούσατε σήμερα τον κ. Καραμανλή τι θα του λέγατε;" η απάντηση ήταν: "θα επαναλάμβανα αυτά που το έχω πει και στο παρελθόν"....Εδώ χάθηκε η ευκαιρία από τον Πρωθυπουργό να αδράξει την ευκαιρία και να κάνει μια "πολιτική επίθεση" στον πρώην Πρωθυπουργό και να κερδίσει έτσι τις εντυπώσεις ιδιαίτερα στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Γιατί μην μου πείτε ότι όταν ο ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ ακούει τον Πρόεδρο του Κινήματος να απαντά έτσι δεν σκέφτεται ότι η πολιτική συγκάληψη είναι προ των πυλών;
Το τέταρτο λάθος, εντοπίζεται στο ύφος του Πρωθυπουργού που σε μεγάλα κομμάτια της πολύωρης συνέντευξης ήταν άχρωμο, άτονο, κουραστικό και σίγουρα άφησε ανεκμετάλευτο το πολύ καλό ξεκίνημα του.
Με τη χθεσινή του παρουσία ο Πρωθυπουργός μπορεί να βγήκε οφελημένος επικοινωνιακά σε σχέση με τις παρουσίες του τα 4 τελευταία χρόνια, πολιτικά όμως δεν μπόρεσε να κάνει τη διαφορά.
Άφησε έτσι ένα ανοιχτό πολιτικά πεδίο στον επόμενο επισκέπτη της ΔΕΘ, τον Πρόεδρο της ΝΔ.
Βέβαια τα πράγματα για τον κ. Σαμαρά θα είναι διπλά δύσκολα καθώς η σύγκριση θα γίνει σε 3 επίπεδα: στη σύγκριση με τον Πρωθυπουργό, στη σύγκριση με τον προκατοχό του τον κ. Καραμανλή (σε επίπεδο ρητορείας και επιχειρημάτων) αλλά και σε σύγκριση με την ιδιότητά του ως αρχηγού της ΝΔ (σε επίπεδο πειστικότητας).

Για τη σημερινή ημέρα

Μια ευχή για τη σημερινή ημέρα: Ας κρατήσουν τα παιδιά αυτη τη στιγμή στην καρδιά τους, όταν τα χρόνια θα περάσουν: Την αναπόληση της "Πρώτης Ημέρας στο Σχολείο".
Καλή Αρχή!

Επικοινωνιακή αποτίμηση της παρουσίας του Πρωθυπουργού στη Συνέντευξη Τύπου ΔΕΘ

Επιχειρώντας μια επικοινωνιακή (και όχι πολιτική) αποτίμηση της σημερινής εμφάνισης του Πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου στη Συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ θα λέγαμε ότι κινήθηκε σε πολύ καλά επίπεδα επικοινωνιακής απόδοσης.
Πρώτα απ' όλα και το σημερινό σκηνικό όπως ήταν τοποθετημένο γύρω από το τραπέζι όπου καθόταν ο Πρωθυπουργός ήρθε να ολοκληρώσει την εικόνα που βλέπουμε από την Παρασκευή (συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου στις αποθήκες του ΟΛΠ, ομιλία του στους παραγωγικούς φορείς με πόντιουμ το οποίο αποπνέει δύναμη και αποφασιστικότητα) και επικοινωνιακά κρίνεται επιτυχημένη και ιδιαίτερα αβανταδόρικη. Εξάλλου, ο Πρωθυπουργός διαθέτει τη φυσιογνωμία και τη φιγούρα όπου μπορεί να υποστηριχτεί άνετα από την τεχνολόγια (πόντιουμ με δυνατό desing, γιγαντοοθόνες που τον προβάλουν με έμφαση στο πρόσωπο). 
Η επιλογή ενδυματολογικά παρόμοιου ντυσίματος (κοστούμι-γραβάτα) με την ημέρα που ανακοίνωσε την προσφυγή στο ΔΝΤ, ήταν σωστή καθώς συνειρμικά επιμένει στην επιλογή του και δείχνει με αυτόν τον τρόπο ότι είναι αποφασισμένος να υπερασπιστεί τις επιλογές του αλλά και να οδηγήσει εκείνος τη χώρα στην έξοδο από το ΔΝΤ.
Έτσι, στη σημερινή Συνέντευξη Τύπου ο Πρωθυπουργός ξεκίνησε την εισαγωγή του με καλά και δυνατά επικοινωνιακά επιχειρήματα προκειμένου να υποστηρίξει τις θέσεις του, άσχετα αν συμφωνεί κάποιος μαζί τους ή όχι.  Οι κοφτές φράσεις ("Δεν υπάρχουν νέα μέτρα" κτλ.) και τα μοτό ("Ή αλλάζουμε την Ελλάδα ή την καταδικάζουμε" κτλ.) που χρησιμοποίησε στη διάρκεια της Συνέντευξης του έδωσαν τη δυνατότητα να επικοινωνήσει καλύτερα με τους πολίτες, καθώς μέσα σε 4-5 λέξεις έκλεισε το νόημα πολλών λέξεων. 
Η εκφορά του λόγου του ήταν περισσότερη μεστή, σε σχέση με το παρελθόν, και πιο ολοκληρωμένη χωρίς τα "περίφημα" σαρδάμ. Βέβαια όταν χρειάστηκε να απαντήσει σε ερώτηση ξένου ανταποκριτή στα αγγλικά, απέδειξε ότι τα μιλάει καλύτερα από τα ελληνικά επιβεβαιώνοντας τους επικριτές του.
Η φανερή άνεση του να απαντάει στις ερωτήσεις πιο εύκολα από ότι στο παρελθόν σίγουρα του έδωσε ένα πλεονέκτημα, καθώς είναι δεδομένη η δύσκολη πολιτική του θέση ως Πρωθυπουργού που πρέπει να απαντήσει σε καίριες και "επίπονες" ερωτήσεις σχετικά με την τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας.
Από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η σημερινή τοποθέτησή του θα ήθελε περισσότερο "νεύρο" ιδιαίτερα στις απαντήσεις του στις "καυτές ερωτήσεις". Σε κάποια σημεία ο λόγος του έχανε το δυναμισμό του και παρασυρόταν σε μια ελεγχόμενη φλυαρία, χάνοντας την ευκαιρία να μιλήσει περισσότερο άμεσα και ουσιαστικά, χαρακτηριστικό που αναμφισβήτητα διέθετε ο κ. Κ. Καραμανλής. 
Αξιολογώντας λοιπόν τη σημερινή εμφάνιση θα λέγαμε ότι κρίνεται επιτυχημένη σε επίπεδο εικόνας και μηνυμάτων, δεδομένου του δύσκολου ρόλου του Πρωθυπουργού στην παρούσα οικονομική κατάσταση.
Με την πολιτική αποτίμηση θα επανέλθουμε... 

Η Απαξίωση του Πολιτικού Συστήματος

Τα κυριότερα συμπεράσματα από τη σημερινή δημοσκόπηση της Public Issue, πιστεύουμε ότι περικλείονται σε αυτές τις τρεις διαφάνειες.

1. Είναι πραγματικά μεγάλο το ποσοστό (81%) των πολιτών που πιστεύουν ότι η λειτουργία της Δημοκρατίας δεν είναι ικανοποιητική!
2. Αν αυτό το ποσοστό συσχετιστεί με τα ποσοστά των υπόλοιπων δυο διαφανειών, καταλαβαίνουμε ότι η πραγματικότητα για το πολιτικό μας σύστημα προδιαγράφεται μάλλον ζοφερή.
3. Αυτά τα ποσοστά θα μπορούσαν να δημιουργήσουν συνθήκες παντελούς απαξίωσης για το σημερινό πολιτικό σύστημα όπως αυτό το εκφράζουν τα δύο κόμματα εξουσίας, τα οποία χάνουν σταδιακά και τον προσδιορισμό "μεγάλα". 
4. Εξάλλου, η φθορά τους είναι διαχρονικά η μεγαλύτερη που έχει παρατηρηθεί σε δημοσκοπήσεις σχεδόν ένα χρόνο μετά από εθνικές εκλογές.
5. Έτσι και το ποσοστό της αποχής και μόνο έχει διπλασιαστεί μέσα σε 10 μόλις μήνες. 

Και τώρα τι; Ως αναλυτές αυτό που πραγματικά έχει ενδιαφέρον είναι να δούμε πώς θα συμπεριφερθούν οι ψηφοφόροι στις επερχόμενες εκλογές. Θα επιβεβαιωθεί η γενικότερη τάση πολιτικής απαξίωσης, θα επιλεγούν πρόσωπα που δεν σχετίζονται με πολιτικές καταβολές, θα αναδειχθούν δυνάμεις κοινωνικές και πολιτικές που μέχρι τώρα δεν έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους;
Αναμονή...πολιτική!

Ανάλυση Δημοσκόπησης

Αναλύοντας τη δημοσκόπηση της εταιρείας PULSE για λογαριασμό της εφημερίδας ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ, θα κρατάγαμε τα εξής σημεία:

1. Τα δύο κόμματα εξουσίας δεν καταφέρνουν να συγκεντρώσουν ούτε το 50% του εκλογικού σώματος, δίνοντας έδαφος για την εκλογική εμφάνιση νέων κομμάτων με αξιώσεις.
2. Το ΠΑΣΟΚ εμφανίζει φυσιολογική φθορά μέσα στο γενικευμένο κλίμα οικονομικής απογοήτευσης και ανασφάλειας.
3. Η ΝΔ δεν καταφέρνει, για ακόμη μια δημοσκόπηση, να καρπωθεί τη φθορά της κυβέρνησης. Εμφανίζεται "παγωμένη" στο ίδιο ποσοστό εδώ και 6 μήνες!
4. Τα κόμματα της Αριστεράς είναι εμφανέστατο ότι δεν μπορούν να αποτελέσουν την εναλλακτική λύση στην απογοήτευση των πολιτών από τα μεγάλα κόμματα.
5. Το ΛΑΟΣ κινείται σε χαμηλά ποσοστά και δεν καρπώνεται ούτε αυτό κάποια σοβαρή εκλογική δυναμική.
6. Το 32,5% της Αδιευκρίνιστης ψήφου "βγάζει" κυβέρνηση και νέα κόμματα. Οι ηγεσίες των κομμάτων θα πρέπει να ακούσουν πολύ προσεχτικά αυτό το ποσοστό καθώς...δηλώνει πολλά για τη συνέχεια. 

Και ακόμα δεν έχει ξεκινήσει η ΔΕΘ...

Η Κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν πλήρως την θέση μας ότι το ΠΑΣΟΚ κυριαρχεί πολιτικά και η αξιωματική αντιπολίτευση καταποντίζεται σταδιακά.

Παρόλα τα δυσβάστακτα οικονομικά μέτρα που ανακοινώθηκαν η κυβέρνηση φαίνεται ότι αντέχει πολιτικά και επιβεβαιώνει το ποσοστό που πήρε στις τελευταίες εκλογές. Στην άλλη πλευρά του πολιτικού συστήματος η ΝΔ δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί πολιτικά την αλλαγή αρχηγού αλλά ούτε και να ακουστεί ο αντιπολιτευτικός της λόγος από τους ψηφοφόρους.


Το ΠΑΣΟΚ έχει επιτύχει να διατηρεί τα ποσοστά του παρόλο που οι πολίτες θεωρούν άδικα τα μέτρα αλλά απαραίτητα και αναπόφευκτα για την εξυγίανση της οικονομίας. Τα ποσοστά του διατηρούνται επίσης ακόμα και όταν οι πολίτες επικρίνουν το ΠΑΣΟΚ για τις προεκλογικές του εξαγγελίες, αλλά παράλληλα χαιρετίζουν το έργο της κυβέρνησης και μάλιστα την καλούν να πάρει και άλλες αποφάσεις στο στόχο της εξυγίανσης της οικονομίας.


Η ΝΔ έχει εισέλθει στην χειρότερη φάση της ιστορίας της. Τα ποσοστά της είναι απογοητευτικά όπως και η εικόνα του αρχηγού της. Ο Αντώνης Σαμαράς εμφανίζεται ως τρίτη επιλογή στην καταλληλότητα για την Πρωθυπουργία μετά τον «Κανένα». Η διαφορά όπως αποτυπώθηκε στις βουλευτικές εκλογές παραμένει παγιωμένη. Για να αναστραφεί το κλίμα χρειάζεται μακρύς και επίπονος δρόμος, δυσκολότερος από αυτόν που διένυσε ο Γιώργος Παπανδρέου μετά την ανάληψη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και την νίκη του επί του Ευάγγελου Βενιζέλου.

Η Πολιτική Σε Κρίση

Οι τελευταίες μετρήσεις της κοινής γνώμης δείχνουν ότι η κοινωνική αισιοδοξία των πολιτών βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα και η αγωνία του μέσου Έλληνα για το μέλλον το δικό του και των παιδιών του, μεγαλώνει.
Κάθε δημοσκόπηση έχει προειδοποιήσεις προς όλους. Όμως, όπως συμβαίνει συνήθως, οι προειδοποιήσεις είναι πιο έντονες προς κάποια πλευρά. Εξάλλου στην πολιτική σκακιέρα ισχύει ότι όλες οι κινήσεις κρίνονται εκ του αποτελέσματος.

Οι προειδοποιήσεις λοιπόν που καταγράφονται στις δημοσκοπήσεις απευθύνονται προς όλα τα κόμματα, και ειδικά προς τα μεγάλα.

Το ΠΑΣΟΚ αυτή τη στιγμή είναι το κυρίαρχο κόμμα πολιτικά και ιδεολογικά. Οι απώλειες του είναι ελάχιστες σε σχέση με τη ΝΔ. Όσοι ψηφοφόροι είναι δυσαρεστημένοι από την πολιτική του δεν φεύγουν από το κόμμα αλλά πηγαίνουν περισσότερο στην αδιευκρίνιστη ψήφο. Το ΠΑΣΟΚ έχει μεν ένα περιθώριο ανοχής για την γρήγορη εφαρμογή του προγράμματός του, όμως κάποιες κρίσιμες ομάδες ψηφοφόρων δεν του προσφέρουν αυτή την άνεση χρόνου. Επίσης επιφυλάξεις υπάρχουν για την ατολμία της κυβέρνησης, αλλά και την μη τήρηση των προεκλογικών εξαγγελιών της.

Στη ΝΔ η εικόνα δεν έχει διαφοροποιηθεί ιδιαίτερα, παρόλη την εκλογή νέου αρχηγού και την μεγάλη προσέλευση των ψηφοφόρων στην εσωκομματική εκλογή. Η ΝΔ συσπειρώνει το ποσοστό εκείνο όσων την ψήφισαν στις προηγούμενες εκλογές.

Στη νέα ηγεσία της ΝΔ, οι ψηφοφόροι επενδύουν υψηλές προσδοκίες, που προφανώς θα δοκιμασθούν στο χρόνο. Όμως η έντονη επιφυλακτικότητα προς το κόμμα είναι έκδηλη. Όπως δείχνει δημοσκόπηση της MRB, οι ψηφοφόροι γενικά, αν και πιστεύουν ότι η ΝΔ μπορεί να κερδίσει ψηφοφόρους του ΛΑΟΣ, μοιράζονται στο κατά πόσο θα προσελκύσει τους ψηφοφόρους της του 2007, ενώ οι περισσότεροι πιστεύουν πως δεν θα κερδίσει πίσω ψηφοφόρους της του 2004.


Οι κοινωνικές συνθήκες έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Οι ραγδαίες αλλαγές στην οικονομία, στην κοινωνία και την άσκηση εξουσίας έχουν επηρεάσει τους ψηφοφόρους έξω από κομματική τοποθέτηση και κομματική ψήφο. Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνονται την άσκηση πολιτικής οι ψηφοφόροι έχει αλλάξει. Τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, η αύξηση της ανεργίας και η ακρίβεια, η απουσία αντιμετώπισης των μεγάλων οικονομικών προβλημάτων, τα σκάνδαλα, ο προνομιακός τρόπος μεταχείρισης συγκεκριμένων συμφερόντων, η έλλειψη αντιμετώπισης της καθημερινότητας, έχουν διαμορφώσει έναν νέο τρόπο διαμόρφωσης της άποψης για το ποιος είναι ικανότερος να κυβερνήσει.
 Τα μηνύματα που έχουν πλέον διαμορφωθεί είναι ξεκάθαρα και απευθύνονται σε πολιτικούς και κόμματα:
 το πολιτικό σύστημα όπως το ξέραμε μέχρι τώρα δείχνει να ολοκληρώνει τον κύκλο του,


 η πολιτική κυριαρχία χάνεται με τον ίδιο τρόπο που κερδίζεται,


 οι ηγεσίες πρέπει να ακούν πάντα την κοινή γνώμη,


 τα κόμματα θα πρέπει να προσεγγίζουν συνεχώς τη δεξαμενή των ψηφοφόρων που εκφράστηκαν στις τελευταίες εκλογές,


 το εκλογικό σώμα που έκρινε τις τελευταίες εκλογές θα είναι όλο και λιγότερο δεδομένο,


 οι νέοι ψηφοφόροι θα εκφράζονται όλο και περισσότερο συνειδητά.

Οι παραδοσιακές συνταγές προσέλκυσης των ψηφοφόρων έχουν παρέλθει. Η κοινή γνώμη επιζητά ραγδαίες και ουσιαστικές αλλαγές, απαιτεί κινητικότητα και πράξεις, επιδιώκει αλλαγή του μοντέλου της καθημερινότητας.
Τα κόμματα θα κριθούν το επόμενο χρονικό διάστημα και τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά περισσότερο αυστηρά. Και θα κρίνονται συνεχώς.

Η Πολιτική βρίσκεται λοιπόν σε Κρίση, καθώς ένα νέο μοντέλο κριτικής της εξουσίας εκφράστηκε στις εκλογές του περασμένου χρόνου. Μένει να δούμε αν τα μηνύματα της νέας εκλογικής πραγματικότητας θα τα αντιληφθούν οι πολιτικοί, γιατί οι πολίτες είναι σίγουρο ότι τα έχουν αντιληφθεί αφού εκείνοι τα έχουν διαμορφώσει.

Ο Ηγέτης θα πρέπει από εδώ και στο εξής να διαθέτει ένα νέο προφίλ εντελώς διαφορετικό από αυτό που κυριάρχησε την τελευταία δεκαετία. Η κατανόηση της νέας πραγματικότητας, η αντιμετώπιση με επάρκεια των καθημερινών προβλημάτων της χώρας, η πλήρης αντίληψη του κοινωνικού περιβάλλοντος και η πειστική-ανθρώπινη ηγεσία θα είναι τα στοιχεία εκείνα που θα συνθέσουν το νέο προφίλ.

Το ερώτημα βέβαια τίθεται εύκολα: Θα αναδειχθεί ένας τέτοιος ηγέτης που θα καταφέρει να βγάλει την Πολιτική από την Κρίση;