Advantages of Candidates Branding Early: A True Story

Political candidates who want to be successful in building online support need two things – resources and time. Just like an offline campaign, campaign success comes about by creating a brand for a candidate.
Think about any consumer product. The brand surrounding the product is the result of years of advertising. Everyone knows Coca-Cola and McDonalds, yet they still advertise year in and year out.
We often hear from candidates that they wished they had started campaigning online earlier. A few weeks before Election Day did not give them enough time to build advertising momentum or to generate enough support to win the race.
Starting a campaign website a month or two out from Election Day may work for some local elections, but it’s just not enough time for any campaign site to gain traction. Just starting a website doesn’t guarantee results. It takes tome for your site to appear in the search engines when someone searches for your name – even if you have a matching domain name! Without any link-building or social media effort, a site might never rank well.
That’s one of the reasons why we include long-term hosting in our packages, rather than charging month-to-month. The earlier you get started, the more time you have to brand yourself online and dominate the online arena over your opponent. In most cases, you won’t get the exposure you need in one or two months. Unless you have a large amount of resources, building an online brand (or cleaning up an existing online reputation) takes more time than you might think.
Here’s a story about a candidate who started the branding process early.
John (not his real name) was a first-time candidate who decided to run against an entrenched opponent. He started early, and worked hard to brand himself. He started up his campaign website nearly a year ahead the election and started using social media to build a following.
With some work, John was able to dominate the search results for both his name and the position he was running for. In fact, his site appeared on Google with additional sitelinks. (Those are search results where you find additional links for the site under the main search result.)
By creating good content for his site, using social media to promote himself and campaigning hard in the real world, John built up a strong level of support in his community. The silver lining is that John’s branding worked. He ended his campaign with a much higher public profile than he had a year earlier. He made quite a showing on Election Day.
Unfortunately, the incumbent won the election. But for an unknown, first-time candidate, John performed extremely well. He pulled in more votes than any opposition had done in years.
The long-term branding effort worked. Despite his loss, John has kept his campaign site to solidify the branding he already created. He will continue to keep in touch with his supporters online to help him give him an edge in the next election.
We wish him all the best in his next campaign.
Branding. Start it early, maintain it throughout your campaign, and keep it going after Election Day.

Ποιός θα είναι ο νικητής;

Διεκδικώντας μία δεύτερη προεδρική θητεία, ο Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος ανήλθε στην εξουσία με ένα σύνθημα ελπίδας, καλείται να υπερασπισθεί έναν απολογισμό έργου που έχει απογοητεύσει ορισμένους ψηφοφόρους, αλλά και να συνεχίσει να ενσαρκώνει την αλλαγή. «Η πρόοδος είναι δύσκολη. Η αλλαγή μπορεί να είναι αργή», παραδέχεται ο Μπαράκ Ομπάμα τη στιγμή που ο Μιτ Ρόμνεϊ τον κατηγορεί ότι δεν τήρησε την υπόσχεσή του να ενώσει τους Αμερικανούς και κυρίως να επιτύχει την ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας. Αλλά «εάν θέλετε να συνεχίσετε να πιστεύετε στο όραμα αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών που έχουμε στην καρδιά μας, η αλλαγή θα έρθει», λέει ο Μπαράκ Ομπάμα, την ώρα που τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων καταγράφουν την απογοήτευση των ψηφοφόρων έπειτα από τέσσερα χρόνια της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης από τη δεκαετία του 1930.

Οι συνομιλητές του τον περιγράφουν συγκρατημένο, εγκεφαλικό αλλά και πολύ ανταγωνιστικό, που απεχθάνεται να χάνει τόσο στην πολιτική, όσο και στο μπάσκετ. Ο Μπαράκ Ομπάμα βεβαιώνει ότι διατηρεί την ιερή φλόγα, παρά την κακή του επίδοση κατά τη διάρκεια της πρώτης τηλεοπτικής αναμέτρησης με τον Ρόμνεϊ, η οποία ήγειρε ερωτηματικά για την μαχητικότητα ενός πολιτικού ηγέτη που δεν τον αφορούν οι ίντριγκες της Ουάσινγκτον ούτε οι φλυαρίες των τηλεοπτικών δικτύων διαρκούς ενημέρωσης.
Ο Μπαράκ Χουσέιν Ομπάμα, γιος μίας Αμερικανίδας και ενός Κενυάτη, εμφανίσθηκε στο πολιτικό προσκήνιο κατά το συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος το 2004 στη Βοστόνη, το οποίο έδωσε το χρίσμα στον Τζον Κέρι για να αναμετρηθεί με τον Τζορτζ Μπους, υπερασπιζόμενος μία συναινετική προσέγγιση της πολιτικής που συνεγείρει και κάνει αίσθηση. Ο Μπαράκ Ομπάμα γεννήθηκε τον Αύγουστο 1961 στη Χαβάη. Το 2004 είναι ήδη επί επτά χρόνια εκπρόσωπος του νότιου τομέα του Σικάγο στην Γερουσία του Ιλινόι. Στις αρχές του 2005, εκλέγεται στην αμερικανική Γερουσία και χάρις στην χαρισματική του προσωπικότητα και την ευγλωττία του, γίνεται το αγαπημένο παιδί των μέσων ενημέρωσης.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, νικά την Χίλαρι Κλίντον, παίρνει το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος και στη συνέχεια θριαμβεύει επί του βετεράνου Ρεπουμπλικάνου Τζον Μακέιν και διαδέχεται στα 47 του χρόνια τον Τζορτζ Μπους στον Λευκό Οίκο. Οι ΗΠΑ επέλεξαν «την ελπίδα από τον φόβο», είπε ο Μπαράκ Ομπάμα κατά την ομιλία του μετά την ορκωμοσία στις 20 Ιανουαρίου 2009 ενώπιον δύο εκατομμυρίων ανθρώπων που είχαν συγκεντρωθεί στο κέντρο στην Ουάσινγκτον.
Ωστόσο, η άσκηση της εξουσίας είναι συχνά πηγή απογοήτευσης για τον απόφοιτο του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, δικηγόρο και καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου, ιδιαίτερα από τότε που οι Ρεπουμπλικανοί εξασφάλισαν την πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων στο τέλος του 2010 και άρχισαν να εφαρμόζουν τις υποσχέσεις τους για την περικοπή των δαπανών χωρίς την αύξηση των φόρων.

Ο Μπαράκ Ομπάμα μπορεί να επιδείξει σεβαστό έργο, με την φιλόδοξη μεταρρύθμιση του συστήματος της υγείας. Όμως η ανεργία έχει αυξηθεί κατά 2,8% σε σχέση με την περίοδο πριν από την κρίση και το ομοσπονδιακό χρέος έχει αυξηθεί κατά 50% από το 2009. Είναι ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ που εκφράζει την υποστήριξή του προς τον γάμο των ομοφυλοφίλων, τερματίζει το ταμπού για τους ομοφυλόφιλους στον στρατό, αλλά δεν κατορθώνει να επιτύχει την υιοθέτηση μίας μεταρρύθμισης για τη μετανάστευση, ούτε το πρόγραμμα μετάβασης στην «πράσινη» ενέργεια.
Στην εξωτερική πολιτική, αυτός που τάχθηκε για πρώτη φορά το 2002 κατά του πολέμου στο Ιράκ, τήρησε την υπόσχεσή του στο τέλος του 2011 για την αποχώρηση των αμερικανών στρατιωτών. Αντίθετα, στο Αφγανιστάν τριπλασίασε τουλάχιστον για ένα χρόνο τις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις για να υλοποιήσουν τον πόλεμο κατά της αλ Κάιντα, έναν στόχο που επεκτάθηκε στο γειτονικό Πακιστάν με τον μυστικό πόλεμο των μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Τον Μάιο 2011, θριάμβευσε με την επιχείρηση εξόντωσης του Οσάμα Μπιν Λάντεν.
Όπως και όλοι οι προκάτοχοί του, δεν πέτυχε καμία πρόοδο στην αραβοϊσραηλινή διένεξη, η οποία περιπλέχτηκε από την αραβική άνοιξη, ούτε και στο θέμα της κρίσης με το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Όλα αυτά με φόντο τις δύσκολες σχέσεις της Ουάσινγκτον με τη Μόσχα και το Πεκίνο. Ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της πρώτης παγκόσμιας υπερδύναμης 150 χρόνια μετά την κατάργηση της δουλείας και μισό αιώνα μετά την κατοχύρωση των θεμελιωδών δικαιωμάτων, ο Μπαράκ Ομπάμα, τα μαλλιά του οποίου έχουν ασπρίσει πολύ από την εγκατάστασή του στον Λευκό Οίκο, προβάλλει την εικόνα ενός καθημερινού ανθρώπου με σκηνές μίας κανονικής ζωής, παίζοντας γκολφ, πίνοντας μπύρα και βγάζοντας βόλτα τον σκύλο του. Υπερηφανεύεται ότι σταματά τη δουλειά του για να δειπνήσει με την οικογένειά του, την εδώ και 20 χρόνια σύζυγό του και λαμπρή δικηγόρο Μισέλ Ομπάμα και τις δύο κόρες τους Μαλία, 14 ετών και Σάσα, 11 ετών.

Από την άλλη, είτε ο Μιτ Ρόμνεϊ γίνει είτε όχι ο 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ, ένα είναι σίγουρο: ο πολυεκατομμυριούχος πρώην επιχειρηματίας θα συμπληρώσει την ερχόμενη Τρίτη σχεδόν έξι χρόνια προεκλογικής εκστρατείας, μιας εκστρατείας την οποία έχει σηματοδοτήσει η έντονη επιθυμία να ξεφορτωθεί την εικόνα του απόμακρου άνδρα και του καιροσκόπου.
Στα 65 του χρόνια, ο μορμόνος πατέρας πέντε παιδιών, ο οποίος έχει γίνει 18 φορές παππούς, έχει πάρα πολλές επαγγελματικές επιτυχίες στο ενεργητικό του: είναι πτυχιούχος του Χάρβαρντ, ένας εξαιρετικά χαρισματικός σύμβουλος, ένας αξιοθαύμαστος διευθυντής, αυτός που έσωσε τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Σολτ Λέικ Σίτι το 2002 από την χρεοκοπία και επίσης ο Ρεπουμπλικάνος κυβερνήτης της πολιτείας της Μασαχουσέτης από το 2003 ως το 2007.
Μόνον η πολιτική του επεφύλαξε κάποιες ατυχίες. Μια ήττα το 1994 όταν ήταν υποψήφιος για τη Γερουσία και μια πρώτη αποτυχημένη υποψηφιότητα για τις προεδρικές του 2008, την οποία εγκατέλειψε στις προκριματικές εκλογές απέναντι στον Τζον Μακέιν.

Ο Μιτ Ρόμνεϊ δεν έχει παύσει έκτοτε να είναι ο «υποψήφιος Ρόμνεϊ» και μια ήττα το βράδυ της 6ης Νοεμβρίου θα σημάνει αναμφίβολα το τέλος της ακαταπόνητης αυτής εκστρατείας του για να πείσει την Αμερική να αναδείξει στο ύπατο αξίωμα της χώρας αυτόν που έχει στο ενεργητικό του τόσες πολλές διασώσεις επιχειρήσεων. Ωστόσο τα εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια που έχουν δαπανηθεί σε διαφημίσεις δεν κατάφεραν ποτέ να τον απαλλάξουν από την εικόνα του επιφυλακτικού, ακόμη και άκαμπτου ανθρώπου, ούτε να σβήσουν από τη μνήμη τις πολλές ιδεολογικές του μεταβολές. Ο «πραγματικός» Ρόμνεϊ είναι ο αθεράπευτα μετριοπαθής, ο άλλοτε υποστηρικτής του δικαιώματος στην άμβλωση, τον οποίο εμπαίζανε οι αντίπαλοί του στις προκριματικές των Ρεπουμπλικάνων; Ή είναι ο εξτρεμιστής της δεξιάς που είναι βαθιά προσηλωμένος στις δρακόντειες δημοσιονομικές περικοπές;

Γεννηθείς το 1947 στο Ντιτρόιτ, την πρωτεύουσα του αυτοκινήτου στο Μίσιγκαν, στις βόρειες ΗΠΑ, ο Ουίλαρντ Μιτ Ρόμνεϊ έρχεται αντιμέτωπος με την πολιτική στα 15 του χρόνια, όταν συνοδεύει τον πατέρα του Τζορτζ στην επιτυχημένη προεκλογική του εκστρατεία για τη θέση του κυβερνήτη. Ο γιος Ρόμνεϊ θα δει αργότερα την αποτυχία του πατέρα του απέναντι στον Ρίτσαρντ Νίξον στις προκριματικές εκλογές του 1968. Την σύζυγό του, Αν Ντέιβις, την συναντάει το 1965. Εκείνη είναι μόλις 15 ετών. Οι δύο νεαροί ερωτευμένοι θα παντρευτούν το 1969 όταν επιστρέψει ο Ρόμνεϊ από την ιεραποστολή του στη Γαλλία για δυόμισι χρόνια: Χάβρη, Μπορντό και Παρίσι. Για τριάντα μήνες, ο Ρόμνεϊ εργάζεται από το πρωί ως το βράδυ για να προσηλυτίσει τους Γάλλους σε αυτήν την θρησκεία που προέρχεται από την Αμερική. Τον Ιούνιο του 1968, ένα αυτοκίνητο πέφτει πάνω στο Citroen DS που οδηγεί. Ένας χωροφύλακας τον κηρύσσει νεκρό. Η συνοδηγός του στο αυτοκίνητο πεθαίνει, αλλά ο Ρόμνεϊ γλιτώνει από το δυστύχημα.
Μόλις επιστρέφει, το ζευγάρι εγκαθίσταται στο Μπέλμοντ, κοντά στη Βοστόνη, στη Μασαχουσέτη, όπου ο Ρόμνεϊ μπαίνει στο καλύτερο πανεπιστήμιο στη χώρα, το Χάρβαρντ, από όπου παίρνει δύο μάστερ στη διοίκηση επιχειρήσεων και στο δίκαιο το 1975. Ως ανερχόμενο αστέρι στον τομέα των συμβούλων, εισέρχεται στον όμιλο Boston Consulting Group και στη συνέχεια στην Bain & Company το 1977, όπου εντυπωσιάζει τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο Μπιλ Μπέιν, ο οποίος του εμπιστεύεται τη διεύθυνση μιας νέας εταιρείας, της Bain Capital, το 1984.

Για 15 χρόνια, η Bain Capital αποφέρει πλούτο στον Μιτ Ρόμνεϊ και του χαρίζει τη φήμη του λαμπρού επιχειρηματία, την οποία επικαλείται σήμερα για να επιλύσει τα προβλήματα της χώρας. «Πέρασα τη ζωή μου στον ιδιωτικό τομέα, όχι στον δημόσιο. Είμαι ένας άνθρωπος που με την εμπειρία του θέλει να βοηθήσει τους Αμερικανούς», επαναλαμβάνει.
Οι τοποθετήσεις των κεφαλαίων της Bain Capital σημειώνουν μεγάλες επιτυχίες, όπως αυτή των καταστημάτων με έπιπλα γραφείου Staples, αλλά ορισμένες πολύ προσοδοφόρες για τους επενδυτές τους αναδιαρθρώσεις θα οδηγήσουν σε απολύσεις, οι οποίες θα ζημιώσουν τον απολογισμό του υποψηφίου για τις προεδρικές εκλογές.
Άλλη μια επιτυχία που εγγράφεται επίσης στο βιογραφικό του Ρόμνεϊ είναι όταν το 1999 εγκαταλείπει την Bain Capital για να αναλάβει τη διάσωση των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Σολτ Λέικ Σίτι το 2002, όπου επιτυγχάνει την αποκατάσταση της ισορροπίας των δημοσιονομικών τους.
Όμως ο Μιτ έχει και καρδιά και τα κοντινά του πρόσωπα κινητοποιήθηκαν κατά την προεκλογική του εκστρατεία για να περιγράψουν στους ψηφοφόρους τον «πραγματικό» Ρόμνεϊ: το πειραχτήρι, τον απερίσπαστο και ακέραιο άνθρωπο.
Οι προεκλογικές του συγκεντρώσεις ξεκινούν με μια ταινία με ανάμεικτα οικογενειακά βίντεο και συνεντεύξεις-εξομολογήσεις, στις οποίες ο Μιτ και η Αν διηγούνται με δάκρυα στα μάτια τα πρώτα τους ραντεβού, μιλούν για την σκλήρυνση κατά πλάκας της Αν και για τις δουλειές του ποδαριού που έκανε ο Μιτ για να βγάλει μερικά δολάρια.
Η γενναιοδωρία του Μιτ δεν είναι ψεύτικη, διηγούνται ο Σκοτ Χέλμαν και ο Μάικλ Κράνις στην βιογραφία που έγραψαν «Ο Πραγματικός Ρόμνεϊ» (The Real Romney).
Από το 1986 ως το 1994, ο Μιτ Ρόμνεϊ ηγείται του αντίστοιχου της επισκοπής για τους μορμόνους στην Βοστόνη, ένα αξίωμα διοικητικό και θρησκευτικό που τον οδηγεί να βοηθήσει τα μέλη του εκκλησιάσματός του.
Σε ιδιωτικό επίπεδο, αυξάνει τις αλτρουιστικές του πράξεις, χρηματοδοτώντας τις σπουδές των παιδιών μιας οικογένειας που έχει ανάγκη, ή ξαγρυπνώντας στο προσκέφαλο στο νοσοκομείο ενός μικρού αγοριού που είναι καταδικασμένο από τη λευχαιμία.
Όμως ο Ρόμνεϊ ασκεί επίσης πιέσεις σε μια ανύπανδρη μητέρα να εμπιστευτεί το παιδί που θα γεννήσει στην υπηρεσία υιοθεσιών της εκκλησίας, το οποίο αυτή αρνείται. Ο Μιτ Ρόμνεϊ ελπίζει τώρα πια στο επιστέγασμα της επιτυχημένης του πορείας: να γίνει ο πρώτος μορμόνος πρόεδρος των ΗΠΑ. Αυτό ήταν το μόνο αποτυχημένο στάδιο της σταδιοδρομίας του πατέρα του.

Worth

Στη 13η θέση της λίστας των 100 πιο ισχυρών παραγόντων στην παγκόσμια οικονομία, βρίσκεται ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, σύμφωνα με το περιοδικό ''WORTH'', για τις διεθνείς αγορές.
Στη 12η θέση, πάνω από τον Αντώνη Σαμαρά, βρίσκεται ο Ισπανός πρωθυπουργός , Μαριάνο Ραχόι, μετά από τον Μάριο Ντράγκι, Άνγκελα Μέρκελ, τον Μπαράκ Ομπάμα και την Κριστίν Λαγκάρντ.

Τιμή στον Οδ. Ελύτη από τη Google.

Τα ορφανά του Σοσιαλισμού.

Το να λέει κανείς στην κοινωνία ότι εκπροσωπεί το ΠΑΣΟΚ είναι σαν να δηλώνει ζηλωτής χριστιανός σε συνάθροιση φανατικών μουσουλμάνων. Αυτό από μόνο του δημιουργεί ένα κενό στην πολιτική ζωή. Ένα κενό που σπεύδουν να το καλύψουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ πιο κοντά στην γραμμή του τερματισμού. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ένα μεγάλο κομμάτι του παλαιοκομματικού ΠΑΣΟΚ έσπευσε να ενταχθεί στο ΣΥΡΙΖΑ. Το ένστικτο των μπαρουτοκαπνισμένων συνδικαλιστών και λοιπών αγωνιστών των άλλοτε κραταιών κλαδικών και τοπικών οργανώσεων του Κινήματος είναι σχεδόν αλάνθαστο.

Ιστορικά το κόμμα του κ. Τσίπρα ίσως κληθεί να διαδραματίσει τον ρόλο που παίζει η  ασφάλεια της χύτρας, η οποία θα πρέπει να ανοιχτεί για να βγει από το σκεύος ο πολύς ατμός. Κάτι που στο παρελθόν έκανε και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτό είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό που έλκει πολλούς πρώην οπαδούς του Ανδρέα Παπανδρέου στις γραμμές του κ. Τσίπρα.

Ωστόσο, ο Αλέξης  Τσίπρας δεν είναι Ανδρέας Παπανδρέου. Ούτε και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στελεχιακό δυναμικό ανάλογο με εκείνο που διέθετε το ΠΑΣΟΚ. Θα πει κάποιος ότι κι οι πολιτικοί του αντίπαλοι δεν διαθέτουν αντίστοιχα τα κορυφαία στελέχη που διέθεταν τα μεγάλα κόμματα του παρελθόντος. Είναι κι αυτό ένα από τα συμπτώματα της εποχής μας.

Η ΔΗΜΑΡ, από την άλλη, εκφράζει αυτό που θα λέγαμε ευρωπαϊκό τμήμα της αριστεράς. Είναι σαφές ότι για να μπορέσει ένας αριστερός να διεκδικήσει την εξουσία σε μία ευρωπαϊκή Ελλάδα θα πρέπει κι ο ίδιος να είναι ευρωπαϊστής. Σε διαφορετική περίπτωση η πρακτική του θα οδηγήσει την χώρα με μαθηματική ακρίβεια στο περιθώριο της Ευρώπης. Ή προσαρμόζεται στα ευρωπαϊκά ιδεώδη ή βάζει την χώρα σε περιπέτειες. Η ΔΗΜΑΡ του κ. Κουβέλη έσπευσε, λοιπόν, να εκφράσει πρώτη  την ευρωπαϊκή αριστερά. Κι όλα πήγαιναν καλά, μέχρι την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε μία εμφανή στροφή προς πιο ήπιες και πιο φιλοευρωπαϊκές θέσεις. Με άλλα λόγια, η ΔΗΜΑΡ έχασε με την δεξιά στροφή του ΣΥΡΙΖΑ αρκετούς πόντους στο πολιτικό χρηματιστήριο του αριστερού ακροατηρίου.

Αν η πολιτική είναι κι αυτή ένα προϊόν, εκείνο του ΣΥΡΙΖΑ είναι εμφανώς πιο ελκυστικό από της ΔΗΜΑΡ. Στις παρούσες συνθήκες είναι πιο δημοφιλής ο ριζοσπάστης που γίνεται ευρωπαϊστής για να διεκδικήσει με αξιώσεις την εξουσία από κάποιον που είναι απλά και μόνο ευρωπαϊστής. Το πρώτο περιέχει και το στοιχείο της εκτόνωσης...

Στο ερώτημα αν το «σύστημα» προτιμά έναν επαναστάτη Αλέξη ή έναν καλοστεκούμενο Φώτη, η απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει πλέον σύστημα. Για την ακρίβεια, δεν υπήρξε ποτέ σύστημα, όπως, τουλάχιστον, το εννοούν στα δυτικά κράτη. Σε κάποιους πολιτικούς κύκλους αισθάνονται πιο άνετα με τον κ. Κουβέλη και θα προτιμούσαν την ΔΗΜΑΡ στην θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως και στο παρελθόν προτιμούσαν το ΠΑΣΟΚ του κ. Σημίτη από το ΠΑΣΟΚ  του  Ανδρέα Παπανδρέου.

Το πρόβλημα γι΄ αυτούς τους κύκλους είναι ότι τα κόμματα δεν δημιουργούνται και δεν μεγαλώνουν με διοικητικές πράξεις ούτε και στην διάρκεια του κουσκούς των κοσμικών εκδηλώσεων. Είναι αποτέλεσμα βαθύτερων διεργασιών, που εκφράζουν ιστορικές αναγκαιότητες και λαϊκές προσδοκίες.

Όσο περνάει ο καιρός, τόσο εδραιώνεται στις τάξεις των οπαδών του κρατισμού η πεποίθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι η δική τους σανίδα σωτηρίας. Κι όσο πιο κοντά βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, τόσο πιο ευρωπαϊκός και στρογγυλεμένος γίνεται ο πολιτικός του λόγος. Πηγαίνοντας προς τα δεξιά ο κ. Τσίπρας βρίσκει μεγαλύτερο ακροατήριο κι αυτό είναι λογικό. Όταν ο πολιτικός του λόγος ταυτιστεί πλήρως με εκείνον του παλαιού ΠΑΣΟΚ, μπορεί να ελπίζει σε ποσοστά εξουσίας.  Οι δυσαρεστημένες συνιστώσες μπορούν να εκφράζουν την αντίθετη άποψή τους, αλλά στο μεταξύ η προοπτική  της ανάληψης της εξουσίας είναι αρκετά γοητευτική για να επιχειρήσουν έναν ακροβατισμό και να πιέσουν την ηγεσία του κόμματος για επιστροφή σε μία πιο καθαρή από ιδεολογικής άποψης γραμμή.

Το κόμμα του κ. Κουβέλη έχει να αντιμετωπίσει οργανωτικά, ιδεολογικά και... άλλα προβλήματα. Δεν είναι μόνο το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπερφαλαγγίζει τις γραμμές του. Είναι κάτι άλλο πιο βαθύ: Αν ο κ. Τσίπρας έχει συγκεντρώσει γύρω του τους κρατιστές του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Κουβέλης έχει προσελκύσει αμφιλεγόμενα στελέχη του εκσυγχρονιστικού μπλοκ.

Όσο για το ΠΑΣΟΚ; Το πιο σύντομο ανέκδοτο των ημερών είναι ότι ο κ. Βενιζέλος θα ηγηθεί της αναγέννησης του κόμματος. Το μεγάλο πρόβλημα είναι τι θα κάνουν τα υπόλοιπα πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματος. Κατά πάσα πιθανότητα ούτε εκείνα μπορούν να εγγυηθούν κάτι περισσότερο από εκείνο που κάνει σήμερα ο κ. Βενιζέλος. Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα κόμμα που βρίσκεται στην δύση του ιστορικού του ρόλου. Αν υποθέσουμε ότι στην θέση του κ. Βενιζέλου ήταν ο κ. Λοβέρδος, το αποτέλεσμα δεν θα ήταν διαφορετικό. 

Αρχικά υπήρξε μία σκέψη συμπόρευσης με τη ΔΗΜΑΡ του κ. Κουβέλη. Μία λύση που δεν φαίνεται να έχει απήχηση στις λαϊκές μάζες. Και μην έχετε αμφιβολία, μετά από τόσα χρόνια νομής της εξουσίας ξέρουν να διαβάζουν καλά τα δημοσκοπικά αποτελέσματα. Ίσως γι΄ αυτό ξεφύτρωσε στον όμορφο κήπο της πολιτικής μας ζωής η πρόταση για την δημιουργία ενός ευρωπαϊκού κόμματος.

Η Νέα Δημοκρατία φαίνεται να ολοκληρώνει κι αυτή τον ιστορικό της ρόλο. Το δικό της όνομα δεν είναι τόσο απαξιωμένο όσο εκείνο του ΠΑΣΟΚ, αλλά αυτό έχει μάλλον να κάνει με το ότι η Νέα Δημοκρατία είναι ακόμη στην εξουσία. Αν ήταν εκείνη στην θέση του ΠΑΣΟΚ, ίσως τα πράγματα να ήσαν αντίστροφα. Σε αντίθεση με το όνομα του κ. Σαμαρά, το οποίο ανεβαίνει στην εκτίμηση των δεξιών και των κεντρώων ψηφοφόρων. Κι εδώ ακριβώς φαίνεται ότι έχουμε ένα deal! Ο κ. Σαμαράς προσπαθεί να φτιάξει το προφίλ ενός ικανού πρωθυπουργού, αλλά δεν έχει στελέχη. Κι οι παλαιοί υπουργοί του ΠΑΣΟΚ ξέρουν καλά την δουλειά, αλλά στερούνται ενός αρχηγού.

Η ζωή είναι όμορφη γιατί είναι και απρόβλεπτη. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πριν από δύο μήνες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μιλούσε για την Ευρώπη των φορολογουμένων, αφήνοντας στην άκρη τις υστερικές κραυγές για την Ευρώπη των τοκογλύφων; Ούτε και τον Λοβέρδο θα μπορούσε να φανταστεί σε ένα κόμμα με αρχηγό τον Αντώνη Σαμαρά! Σε κάθε περίπτωση η κρίση δημιουργεί νέες ανάγκες και νέα σενάρια. Ακόμη κι αυτά που μόλις διαβάσατε μπορεί να έχουν ξεπεραστεί μέσα σε λίγες μόλις ημέρες!

Για μια άλλη πολιτική επικοινωνία.

Σημειώσεις από διαλέξεις του εξαίρετου καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης κ. Γ. Μεταξά.

Εκκινώντας από μια απλουστευτική διάζευξη, δύο κύριες μορφές επικοινωνίας καταγράφονται στον χώρο της πολιτικής ζωής: η ωραιοποιητική (κατά Πλάτωνα καλλυντική) και η ενημερωτική.

Η πρώτη, η ωραιοποιητική, προσβλέπει στο να προσελκύσει - όπως το ρήμα απροσχημάτιστα δηλώνει - κάποιους στη βάση της ευχαρίστησης που θα τους προκαλέσει αυτό που βλέπουν, διαβάζουν, ακούνε ή και φαντάζονται.

Ετσι υφαρπάζεται η συγκατάθεσή τους για κάτι, ενώ έχουν τη συναρπαστική ψευδαίσθηση ότι ανεπηρέαστα προσχωρούν σε αυτό που τους προτείνεται.

Η άλλη επικοινωνία, η ενημερωτική, προϋποθέτει ότι μας πληροφορούν τόσο πάνω στα γεγονότα όσο και πάνω στις εντυπώσεις που προκαλούνται από αυτά, ευχάριστες ή δυσάρεστες. Ο,τι λέγεται δείχνει να είναι λογικά ελέγξιμο ώστε συγκρινόμενο με άλλη υπόθεση να προσλαμβάνεται κριτικά.

Στον τόπο μας η κατά κανόνα κυρίαρχη πολιτική επικοινωνία είναι η ωραιοποιητική. Εξ απαλών ονύχων, εγκοινωνιζόμεθα στο να προστρέχουμε σε ό,τι μας ευχαριστεί και να προσπερνάμε γρήγορα ό,τι μας δυσκολεύει, εκτρέποντάς το προς έναν άλλο χώρο του χρόνου στον οποίο δεν μετέχουμε. Εχοντας μάθει να επιδιώκουμε με κάθε τρόπο την ικανοποίηση των επιφανειακών αναγκών μας, στην «παροντική» «μικρή διάρκεια», αποστρεφόμαστε την υπηρέτηση των αντικειμενικών συμφερόντων της κοινωνίας.

Κατειλημμένοι από τα «εγώ» του σήμερα παραβλέπουμε τα «εμείς» του αύριο περιφρονώντας κάθε ηθική διαχρονία.

Κάτι τέτοιο όμως αποβαίνει εναντίον της ίδιας της ιδέας του ορισμού της Πολιτικής. Εναντίον δηλαδή σε ό,τι οργανωτικά ευγενέστερο φαντάστηκε ο άνθρωπος για να υπηρετήσει τους άλλους.

Σε αυτές τις ώρες όμως, ώρες δυσβάσταχτες, το ερώτημα με ποια επικοινωνία θα βαδίσουμε, με την ωραιοποιητική ή την ενημερωτική, αποβαίνει καίριο. Αυτή τη φορά η προσέλευση των κομμάτων και των ηγεσιών τους ενώπιον του ελληνικού λαού δεν θα γίνει ούτε με αποσιωπήσεις ούτε με αμφισημίες.

Κανείς δεν θα ανεχθεί την εφαρμογή της αρχής της τακτικής ασάφειας ώστε μέσα από έναν πολυσυλλεκτικό λόγο να νομίσει πως ακούει ό,τι επιθυμεί. Σε κάποια ερωτήματα, απολύτως μεταξύ τους διασυνδεδεμένα και συνεξαρτώμενα, ο θυμωμένος λαός θέλει ιδιαίτερα συγκεκριμένες απαντήσεις.

Α. Θα πουν τα κόμματα και οι ηγεσίες τους στους πολίτες αν σκέφτονται, και πώς, να αποϊδιωτικοποιηθούν ώστε να επαναπολιτικοποιηθούν στη βάση ενός γενικού δημοσίου συμφέροντος; Δεν είναι αυτά οι ιστορικά αναντικατάστατοι θεσμικοί διαμεσολαβητές ανάμεσα στην κοινωνία και την εξουσία;

Β. Θα παραδεχθούν ότι για κάποια διακυβεύματα, όσο κι αν επιθυμούν τα κόμματα να προφυλάξουν την ιδεολογική τους ταυτότητα, την «ετερότητά» τους, είναι υποχρεωτικώς «συγκλιτικά»; Και ότι όσο γίνεται ενωμένα και με τη δέουσα αξιοπρέπεια θα αντιμετωπίσουν όσα απαράδεκτα ζητούνται - ενώ υπάρχουν και παραδεκτά - από «Εκείνους» που, υπονομεύοντας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την Πολιτική Ευρώπη, ασκούν ηγεμονευτική επικυριαρχία.

Γ. Θα προχωρήσουν τα κόμματα στον αποεπαρχιωτισμό (τοπικό και θεματικό) του βουλευτικού ρόλου και στην πολυεπίπεδη αποπελατοποίηση του συνόλου του πολιτικού συστήματος ώστε να καταστεί απροσωπόληπτο και λειτουργικό;

Δ. Θα βεβαιώσουν τους πολίτες πόσο είναι ανυποχώρητα αποφασισμένα να επιβάλουν την οργανωσιακή μεταρρύθμιση της Δημόσιας Διοίκησης; Ωστε αυτή να είναι και διεθνώς, δηλαδή αναπτυξιακά και επιχειρησιακά, ανταγωνιστική;

Ε. Θα εγγυηθούν στους πολίτες ότι θα απαιτήσουν από τους πάσης φύσεως διοικητικούς λειτουργούς να εφαρμόζουν τις πολιτικές της εκάστοτε κυβέρνησης και όχι να τις τροποποιούν - με παρανομοθετικές εγκυκλίους - και να ασκούν έτσι, και αντισυνταγματικότατα, διοικητική συγκυβέρνηση;

Ολα τα παραπάνω δεν είναι λεπτομέρειες αλλά συνιστούν τις δομολειτουργικές προϋποθέσεις έναρξης ενός πολιτικού προγράμματος εξόδου από την κρίση.

Αυτή τη φορά ας μην παραβλεφθεί ότι αυτός «ο κόσμος, ο μικρός, ο μέγας», ο μέχρι τώρα απεριόριστα προσωποκεντρικός και ελάχιστα θεματοκεντρικός, δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένος, πια, εκ νέου να γητευθεί για να απολαύσει την παραπλάνησή του.

Κι έπειτα, και κάτι ακόμα, το τελευταίο. Αυτή τη φορά δεν τίθεται στην επιλογή του κόσμου θέμα διάσωσης παρωχημένων προσώπων, ό,τι και αν προσέφεραν, ή παράτασης της πολιτικής ζωής όσων εκ τύχης ή εκ λάθους αναδειχθέντων. Ούτε τίθεται ως ενδεχόμενο ότι ο καλύτερα μακιγιαρισμένος θα εκλεγεί. Αυτό που τίθεται είναι η συλλογική διάσωση του «Ολου». Πάνω σ' αυτήν την υπόθεση μελλοντικής επίδοσης ο καθένας θα μετρηθεί.

Ο έλληνας πολίτης - όπως κάθε άλλος νομίζω -, όσο και αν συνειδητοποιεί και τη δική του συνυπαιτιότητα, προσδοκά να ζήσει στο πλαίσιο μιας Ευρωπαϊκής Συμπολιτείας. Και θέλει να πιστεύει πως η χώρα του δεν είναι τόσο μικρή για να μην μπορεί να διεκδικεί έναν ανταλλάξιμο ρόλο για κάποια θέματα για τα οποία και οι πιο μεγάλοι την έχουν ανάγκη.

Επιτυχία στο ξεκίνημα μιας επιχείρησης.

O Τάκης Κιουσόπουλος, Communication Consultant και μια από τις σημαντικότερες μορφές στην εγχώρια αγορά διαφήμισης, κατευθύνει προς την επιτυχία τους επίδοξους επιχειρηματίες. 

Χτες βράδυ σερφάροντας στο Ίντερνετ έπεσα τυχαία σε μια συνέντευξη της φημισμένης μεσίτριας ακινήτων Μπάρμπαρα  Κόρκοραν, που άφησε τη σφραγίδα της έντονα στη Νέα Υόρκη, αφού και σήμερα το όνομα Corcoran κυριαρχεί σε ότι έχει σχέση με ακίνητα. The real estate baroness of New York. H  κυρία Κόρκοραν έλεγε μεταξύ άλλων στη συνέντευξη ότι ξεκίνησε το μεσιτικό της γραφείο με το φίλο και συνέταιρό της και μια γραμματέα. Ο φίλος της ερωτεύτηκε τη γραμματέα και την παντρεύτηκε. Με τον χωρισμό και τη διάλυση της συνεργασίας, της άφησε χίλια δολάρια, που ήταν όλο το κεφάλαιο της εταιρίας. Εικοσιπέντε χρόνια μετά, η επιχείρηση πουλήθηκα για 66 εκατομμύρια δολάρια και η κ. Κόρκοραν συνεχίζει τη ζωή της σαν περιζήτητη ομιλήτρια σε συνέδρια, δίνει συχνά συνεντεύξεις και δραστηριοποιείται σαν venture capitalist, παρέχοντας βοήθεια και χρήματα σε νέους με ενδιαφέρουσες επιχειρηματικές ιδέες.

«Μα υπάρχουν πολλές Κόρκοραν;», θα ρωτήσετε. Ναι, σας διαβεβαιώ και πολλοί και πολλές. Στην Ελλάδα; Ναι, και στην Ελλάδα, βέβαια τηρουμένων των αναλογιών, ως προς τα ποσά επειδή η αγορά εδώ είναι μικρότερη.

Για να μη μιλάω γενικά θα ήθελα να σας μεταφέρω τη δική μου προσωπική εμπειρία από την επιχειρηματική μου ενασχόληση, σε μικρά μεγέθη βέβαια, με εταιρίες στο χώρο της διαφήμισης και της εμπορικής επικοινωνίας. Στη διάρκεια του εργασιακού βίου – εδώ και 3 χρόνια έχω αποσυρθεί από την ενεργό δράση – ξεκίνησα συνολικά, σε διάφορες περιόδους, 10 νέες επιχειρήσεις, 8 στις 10 ήταν Ανώνυμες Εταιρίες, τις περισσότερες με τη συνεργασία ή υποστήριξη της Adel Saatchi & Saatchi, στην οποία ήμουν ο CEO επί 28 χρόνια. Δύο από αυτές τις επιχειρήσεις απέτυχαν πλήρως και έκλεισαν. Τα κεφάλαιά τους και κάποια επιπλέον λεφτά χάθηκαν. Τέσσερις επιχειρήσεις πουλήθηκαν και στη συνέχεια έκλεισαν στα χέρια των νέων ιδιοκτητών. Οι υπόλοιπες τέσσερις πουλήθηκαν και παραμένουν δραστήριες και ανταγωνιστικές, μέσα στο δύσκολο περιβάλλον που σήμερα βιώνουμε.

Όλες αυτές οι εταιρίες ήταν στο χώρο των υπηρεσιών. Αυτό σημαίνει σχετικά χαμηλό κόστος εισόδου και μεγάλες απαιτήσεις ταλέντου και σκληρής δουλειάς. Στη διαδρομή της εξέλιξης αυτών των εταιριών, γνώρισα και συνεργάστηκα με καταπληκτικούς ανθρώπους, τους οποίους είχα επιλέξει εγώ και οι οποίοι μου χάρισαν πολύτιμες εμπειρίες. Μοιραστήκαμε χαρές και λύπες, επιτυχίες και αποτυχίες, ευκαιρίες και παγίδες. Υπέροχες συνεργασίες αλλά και άδικες συμπεριφορές. Πήρα και έδωσα πολλά στον καθένα ξεχωριστά. Στο τέλος έμαθα κάτι παραπάνω από ό,τι ήξερα προηγουμένως.

Παράλληλα, όλα αυτά τα χρόνια, διευθύνοντας μια μεγάλη διαφημιστική εταιρία και όντας μαχόμενος διαφημιστής, λειτουργούσα σαν διαφημιστικός σύμβουλος και είχα το προνόμιο να συνεργαστώ με δεκάδες εταιρίες του Fortune 500 καθώς και με εκλεκτές, μεγάλες και επιτυχημένες Ελληνικές εταιρίες, όπως και με εκατοντάδες μικρότερες, περιλαμβανομένων και των προμηθευτών ή συνεργατών της εταιρίας μας.

Αυτά όλα, καθώς και τα ταξίδια και οι συνεργασίες μου σε μεγάλα οικονομικά κέντρα του κόσμου, η βαθιά γνώση κάποιων θεμάτων, μου δίνουν την άδεια να επικοινωνήσω με κάθε νέο που θέλει να ξεκινήσει μια νέα επιχείρηση και να του πω την άποψή μου για την επιτυχία. Διευκρινίζω ότι λέγοντας κάθε νέο εννοώ όχι μόνο στην ηλικία αλλά και σε κάθε νέο στην καρδιά, ασχέτως της ηλικίας.
Να σημειώσω ακόμη ότι η κύρια ελπίδα για ανάταξη της ελληνικής οικονομίας, για μείωση της ανεργίας και ροή του χρήματος είναι οι νέες μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις που θα δημιουργηθούν από καινούργιους επιχειρηματίες, κάθε ηλικίας, οι οποίοι θα δείξουν εφευρετικότητα και εξωστρέφεια. Αρκετές πιτσαρίες, ταβέρνες και καφέ έχουμε. Προχωράμε στην επόμενη φάση, την παραγωγή χρήσιμων προϊόντων και ωφέλιμων υπηρεσιών.

Με τη σκέψη προς τους νέους, ας κάνω εδώ μια παρένθεση. Άκουγα συχνά στο παρελθόν ότι ο μόνος τρόπος να κατακτήσεις τη ζωή στην Ελλάδα είναι να έχει η οικογένειά σου χρήματα, γνωριμίες και διασυνδέσεις. Ακόμη ότι είναι έξυπνο να συνεχίσεις το επάγγελμα του πατέρα ή να αναλάβεις την οικογενειακή επιχείρηση, συχνά μαζί με άλλους εξ αίματος ή αγχιστείας συγγενείς. Παρότι υπάρχει κάποια αλήθεια στα παραπάνω, είναι επίσης αλήθεια ότι σπάνια ένας γιατρός, δικηγόρος, πολιτικός στρατιωτικός, δημοσιογράφος ή καθηγητής πανεπιστημίου είναι πιο πετυχημένος από τον πατέρα του, ο οποίος είχε ξεκινήσει από το μηδέν. Ως προς δε τις επιχειρήσεις, βλέπω να ισχύει σε μεγάλο βαθμό η ρήση ότι η πρώτη γενιά δημιουργεί, η δεύτερη συντηρεί και η τρίτη κλείνει την επιχείρηση. Υπάρχουν αξιόλογες εξαιρέσεις, που για το λόγο αυτό είναι αξιοθαύμαστες και οι ιδιοκτήτες αξιέπαινοι, μήπως όμως απλά επιβεβαιώνουν σαν εξαιρέσεις τον κανόνα;
Το μήνυμα που θέλω να δώσω στους νέους είναι ότι κι αν ακόμα δεν έχει η οικογένειά σου λεφτά, διασυνδέσεις, γνωριμίες, μπορείς να πετύχεις, σε ό,τι επάγγελμα διαλέξεις σωστά και σε ό,τι επιχείρηση ξεκινήσεις και συνεχίσεις σωστά. Το σωστά είναι η λέξη κλειδί.

Ο στόχος του άρθρου αυτού είναι να δώσω κατευθύνσεις σε κάθε επίδοξο επιχειρηματία, συμβουλές δοκιμασμένες στην πραγματικότητα της ζωής, που πιστεύω ότι θα βοηθήσουν κάθε άνθρωπο που σκέπτεται να ξεκινήσει μια επιχείρηση.

12 συμβουλές για επιτυχία σε μια επιχείρηση 1. Σκέψου το μέλλον, τι θα συμβεί, πώς θα διαμορφωθεί το κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον σε σχέση με τη δουλειά που θέλεις να κάνεις. Το μέλλον πρέπει να το δεις από πολλές σκοπιές. Υπάρχει το πιθανό μέλλον (οι υποθέσεις που θα κάνεις για την κοινωνία και την οικονομία, τις καταναλωτικές τάσεις, κλπ), υπάρχει το μέλλον έκπληξη, the Black Swan, (τα καλύτερα ή τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να συμβούν), υπάρχει το επιθυμητό μέλλον (το όνειρο, το όραμα που έχεις), υπάρχει το σχεδιασμένο μέλλον (η στρατηγική που έχεις καταρτίσει και θέλεις να εκτελέσεις). Όλες  αυτές οι σκέψεις θα σε βοηθήσουν να φτιάξεις το μέλλον της δικής σου επιχείρησης. Η μελέτη σου πρέπει να καταλήξει ότι θα προσφέρεις αυτό που θέλουν οι άνθρωποι να αγοράσουν, όχι απλά αυτό που έχεις εσύ να πουλήσεις.

2. Βεβαιώσου ότι έχεις αγάπη και πάθος για την υπηρεσία που θα προσφέρεις ή το προϊόν που θα πουλάς. Μην κυνηγήσεις τη δουλειά που υπόσχεται περισσότερα λεφτά, αλλά τη δουλειά που αγαπάς πιο πολύ.

3. Τσέκαρε την εμφάνισή σου, δες τον εαυτό σου σε ένα καθρέφτη, εξέτασε τις φωτογραφίες σου, ρώτησε ένα φίλο, φίλη που εμπιστεύεσαι. Είναι η εμφάνιση σου σύμφωνη με τα πιθανά στερεότυπα ή τις προσδοκίες που έχουν οι πιθανοί πελάτες για τον επιχειρηματία, τον μάνατζερ του κλάδου που θα δραστηριοποιηθείς. Η εμφάνιση του αρχηγού δυσκολεύει ή διευκολύνει, σε όλα τα στάδια της δημιουργίας και ανάπτυξης μιας επιχείρησης. Δεν υπάρχει μια κατάλληλη εμφάνιση για όλες τις δουλειές, υπάρχει όμως μια ακατάλληλη εμφάνιση για κάποιους κλάδους δουλειάς. Έλεγξέ το.

4. Η τιμιότητα, η ευθύτητα, η ακεραιότητα, η νομιμότητα και η ειλικρίνεια είναι οι καλύτεροί σου σύμμαχοι, όταν αρχίζεις από χαμηλά μέχρι να φθάσεις στην κορυφή. Ακολουθώντας τις αρχές αυτές θα αποφύγεις λάθη, αγωνίες, καθυστερήσεις και θα συγκεντρωθείς στο κύριο έργο σου. Να δημιουργείς ευχαριστημένους πελάτες. Μην ξεφύγεις από τις αρχές αυτές και μην παρασυρθείς από πρόσκαιρες αρπαχτές που μπορεί να κάνουν κάποιοι ανταγωνιστές.

5. Ό, τι και αν κάνεις χρησιμοποίησε το διαδίκτυο σαν σημαντικό εργαλείο. Βάλε στόχο να είσαι 12 μήνες μπροστά από τους ανταγωνιστές σου στη χρήση του Ίντερνετ, σε όλες τις εφαρμογές που αφορούν στην επιχείρησή σου και φρόντισε να έχεις στη διάθεση τους καλύτερους συνεργάτες και τον καλύτερο εξοπλισμό.

6. Συγκεντρώσου με φανατισμό στο Μάρκετινγκ και τη Διαφήμιση. Συνεργάσου με τους καλύτερους, μελέτα συνεχώς τον καταναλωτή σου και εξαντλητικά τον ανταγωνισμό σου. Σχεδίασε τις κινήσεις σου πολλούς μήνες πριν τις εκτελέσεις. Να είσαι πάντα θετικός και συνεπής.

7. Κάνε μια συνειδητή και ειλικρινή προσπάθεια να κερδίσεις την αγάπη και τον σεβασμό των πελατών σου. Βάλε την αγάπη και το σεβασμό των πελατών στο κέντρο της εταιρικής κουλτούρας. Μόνο η αγάπη των πελατών, χωρίς τον σεβασμό τους για την επιχείρηση και το προϊόν, δεν μπορεί να στηρίξει μακρόχρονα την επιχείρηση.

8. Δες, ονειρέψου, οραματίσου την επιχείρηση, αλλά και τον εαυτό σου σαν brand, ποιες ιδιότητες, ποιες αξίες, ποια χαρακτηριστικά πρέπει να αποπνέει η επιχείρηση, εσύ και οι συνεργάτες σου. Συγκέντρωσε τα βασικά σε ένα βιβλιαράκι που συνοψίζει την εταιρική κουλτούρα.

9. Να είσαι πάντα θετικός. Άφησε τις γκρίνιες και τις μεμψιμοιρίες στους άλλους. Υπάρχει τόση γκρίνια, άρνηση και κριτική, τόση υπερβολή προς την αρνητική πλευρά, που δεν χρειάζεται να προσθέσεις και εσύ τη δική σου. Αντίθετα, θα βρεις συμμάχους τους εργαζόμενους και τους πελάτες σου, όταν είσαι θετικός να ανανεωτικός στη δουλειά σου.

10. Κράτα πάντα το κόστους σου χαμηλά. Ψάχνε συνεχώς να βρεις τρόπους να ξοδεύεις λιγότερα λεφτά. Μάθε στους συνεργάτες σου να κάνουν οικονομία παντού.

11. Έλεγξε, τσέκαρε, μέτρησε τα πάντα. Θυμήσου τον Ντράκερ. Whatever gets measured, gets done. Μέτρησε τις πωλήσεις σου, το μικτό σου κέρδος, την απόδοση κάθε ανθρώπου σου, τις δαπάνες σου, το χρόνο απασχόλησης σε κάθε έργο, τα πάντα. Μην κρατάς επιβάτες, κάθε εργαζόμενος πρέπει να συμβάλλει στα έσοδα.

12. Βρες ένα καλό Coach και ένα εμπνευστικό Μέντορα και ζήτησε τους να σε κάνουν καλύτερο. Ο ένας θα σε βοηθήσει να ισορροπήσεις τις απαιτήσεις της δουλειάς και να φέρεις περισσότερα και καλύτερα αποτελέσματα, χωρίς ψυχικά ή σωματικά τραύματα, οικογενειακά ή κοινωνικά προβλήματα. Ο άλλος θα σε βοηθήσει να αναπτύξεις την προσωπικότητά του, να χειριστείς συγκρούσεις και διλήμματα με σοφία και νηφαλιότητα, να προσφέρεις στην κοινωνία αυτό που πρέπει και να φτάσεις σε ένα υψηλό επίπεδο αυτοεκπλήρωσης. Συνολικά, θα φτάσεις σε ένα υψηλότερο επίπεδο πληρότητας, ισορροπία και ευτυχίας.Εδώ τελειώνουν οι βασικές συμβουλές, αλλά δεν σταματάνε ποτέ οι ενέργειες που μπορείς να κάνεις για να πετύχει η επιχείρησή σου. Σκέφτομαι, πως ένα τρόπος να γίνεις καλύτερος στη δουλειά σου και να ανοίξεις τους ορίζοντές σου είναι τα ταξίδια. Αντί για τις συνηθισμένες σου διακοπές στο νησί, στο εξοχικό ή στο πολυτελές ξενοδοχείο, κάνε ταξίδια σε άλλες χώρες και παρακολούθησε συμπεριφορές, νεωτερισμούς, τάσεις, μεθοδολογίες και προσεγγίσεις που αφορούν στη δουλειά σου.

Θα συνιστούσα να ξεκινήσεις την πρώτη χρονιά από μικρές χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, όπως η Αυστρία, η Ελβετία, η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Δανία. Είναι χώρες με μικρή έκταση και πληθυσμό, χωρίς αξιόλογες φυσικές πηγές ή πόρους και όμως είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικές και σε σύγκριση με εμάς, πλούσιες. Δες πώς λειτουργούν στο χώρο της δουλειάς σου. Την επόμενη χρονιά πήγαινε να δεις 3-4 μεγάλες πόλεις στην Κίνα κα στην Ινδία και κάνε τις ίδιες παρατηρήσεις. Την άλλη χρονιά πήγαινε στη Β. Αμερική, αποφεύγοντας τις 4-5 πολύ μεγάλες πόλεις, αλλά βλέποντας μεγάλες πόλεις του αμέσως επόμενου μεγέθους, όπως το Σηάτλ, το Πόρτλαντ ή το Βανκούβερ στη Δύση, την Ατλάντα, το Ντάλλας και τη Νέα Ορλεάνη στο Νότο και τη Βοστώνη ή τη Μιννεάπολη ή το Τορόντο στα Βορειανατολικά. Υπάρχουν 50 τουλάχιστον πόλεις στη Β. Αμερική που έχουν ίση ή μεγαλύτερη οικονομική δραστηριότητα με την Αθήνα. Αλλά μην παρασυρθείς από το πώς λειτουργεί η Ν. Υόρκη. Είναι δεκάδες και ίσως εκατοντάδες φορές μεγαλύτερη από την Αθήνα οικονομικά, ¼ των κατοίκων της έχουν γεννηθεί σε άλλη χώρα και την επισκέπτονται κάθε χρόνο 60 εκατομμύρια τουρίστες.

Πιστεύω ότι με ταξίδια θα κερδίσεις μια βαθύτερη και σαφέστερη κατανόηση της δουλειάς σου και της ανανέωσης που πάντα χρειάζεται και θα γίνεις ένας δυνατός παίχτης σε όποιον κλάδο έχεις επιλέξει.

Master Class από το ICBS Business College.

Γράφαμε σε προηγούμενη ανάρτησή μας για την οδυνηρή κατάσταση που επικρατεί στις επιχειρήσεις και ειδικά στις μικρομεσαίες.

Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, αυτό που θα πρέπει όλοι οι επιχειρηματίες να κάνουμε είναι να διατηρούμε την αισιοδοξία μας και να βρισκόμαστε συνέχεια μέσα στην Αγορά. Ακόμα ένα πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να επιμορφωνόμαστε για θέματα επιχειρήσεων. Με αυτό τον τρόπο, δεν χάνουμε την επαφή μας με την ακαδημαϊκή κοινότητα (απαραίτητη και αναγκαία), αλλά ούτε και την επαφή με τα στελέχη της αγοράς των επιχειρήσεων.

Την προηγούμενη Δευτέρα 10 Οκτωβρίου, παρακολουθήσαμε το θεσμό των Master Classes από το ICBS Athens Business College (ΚΕΜΕ).  Η σειρά Master Class απευθύνεται σε στελέχη επιχειρήσεων και αποφοίτους – σπουδαστές του Kingston University, UK και Nottingham Trent University και περιλαμβάνει σειρά σεμιναρίων, work shops, διαλέξεων και συζητήσεων, με εισηγητές καταξιωμένους πανεπιστημιακούς και στελέχη επιχειρήσεων, που θα παρουσιάζουν θέματα που διαμορφώνουν τις εξελίξεις της πρακτικής της διοίκησης των επιχειρήσεων, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η σειρά Master Class εντάσσεται στο πλαίσιο  του προγράμματος εταιρικής κοινωνικής υπευθυνότητας του ICBS Athens Business College.

Οι εισηγήσεις του κ. Στέλιου Ζαραφόπουλου, του Δρ. Γιάννη Σουβατζή και του κ. Ανδ. Ζαραφόπουλου με θέμα την «Επιχειρηματικότητα στην πράξη», έθεσαν τους προβληματισμούς και δημιούργησαν τις βάσεις για να εξελιχθεί ο θεσμός σε μια πολύ καλή ευκαιρία επιμόρφωσης των επιχειρηματιών. Το Auditorium του ICBS ήταν κατάμεστο, παρόλο του προχωρημένου της ώρας. Αποδεικνύεται έτσι ότι ο επιχειρηματίας και το στέλεχος της επιχείρησης έχουν ανάγκη, τώρα περισσότερο από ποτέ,  τη στήριξη από την ακαδημαϊκή κοινότητα με γνώση εφαρμοστέα και περιεχόμενο σύγχρονο.

Καλή επιτυχία στο θεσμό των Master Classes. Θα είμαστε εκεί.