Η εμφάνιση του κ. Σαμαρά ενέτεινε τον προβληματισμό που εκφράζω όταν αναφέρομαι στο πρόσωπό του. Από τη μια διαθέτει τη στόφα του Πρωθυπουργού και σίγουρα αποτελεί το δυνατό χαρτί της ΝΔ, από την άλλη δείχνει να λειτουργεί ως manager μιας κατάστασης, χωρίς να μπορεί να κάνει το βήμα εκείνο που θα τον απογειώσει πολιτικά.
Σαφώς η χθεσινή εμφάνιση του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ήταν σκάλες ανώτερη από εκείνη του Πρωθυπουργού. Ο Α. Σαμαράς έχει πλέον μια δημοσκοπική δυναμική που τον πάει ολοταχώς για το Μέγαρο Μαξίμου. Αλλά αρκεί μόνο αυτό;
Η χθεσινή του λοιπόν παρουσία ήταν σίγουρα αρκετά καλή. Η οπτική και η φωνητική του επικοινωνία ήταν αρκετά καλές και οι απαντήσεις σε γενικές γραμμές στις ερωτήσεις στους δημοσιογράφους ήταν λογικές. Σε κάποιες στιγμές έδειξε πυγμή και δικαίωσε έτσι το ρόλο του ως αρχηγού της ΝΔ. Στο λόγο του πολλές φορές χρησιμοποίησε λαϊκές εκφράσεις, θέλοντας να κινηθεί στα όρια της Λαϊκής Πατριωτικής Δεξιάς εκτός του χώρου της Κεντροδεξιάς. Θεμιτό αν σκεφτεί κανείς την απώλεια ψηφοφόρων προς τα Δεξιά του και συγκεκριμένα προς το ΛΑΟΣ.
Πολύ καλή λοιπόν η εικόνα του κ. Σαμαρά. Νέος, αποφασισμένος, διαβασμένος, με νέο motto. Όλα αυτά καλά. Αλλά. Όταν δέχτηκε δύο ερωτήσεις εκεί έχασε αρκετούς πόντους και σίγουρα ένα κομμάτι του μεσαίου χώρου. Οι ερωτήσεις του κ. Βλάχου και της κα. Τριανταφύλλου τον έκαναν να αισθανθεί αμήχανος και να απαντήσει με γενικολογίες και αοριστίες. Και αυτές οι δυο ερωτήσεις ήταν φωτιά, καθώς ο ψηφοφόρος του μεσαίου χώρου εκεί περίμενε να ακούσει τί θα έκανε ο κ. Σαμαράς. Εκεί ο κ. Σαμαράς απέτυχε να δείξει ότι δεν αρκεί μόνο να είσαι ένας ακόμα Πρωθυπουργός εν αναμονή, αλλά ο Ηγέτης που θα αλλάξει εκ θεμελίων το σάπιο και διαβρωμένο σύστημα της χώρας. Απέτυχε να αποδείξει ότι θα είναι εκείνος θα αλλάξει τα πάντα και θα το κάνει. Απέτυχε να δείξει ότι θα είναι ο Ηγέτης που θα επιλέξει ένα πολιτικό δυναμικό, το οποίο θα είναι ικανό, αποτελεσματικό, αξιόπιστο και εργατικό. Αυτό το επισφράγισε όταν είπε ότι δεν πρέπει οι βουλευτές του να βιάζονται να ράψουν υπουργικά κοστούμια και ότι θα κυβερνήσει και με εξωκοινοβουλευτικές προσωπικότητες. Παραδέχθηκε δηλαδή, ότι η ΝΔ δεν διαθέτει αξιόμαχο πολιτικό δυναμικό!
Ο αποσυντονισμός του στις συγκεκριμένες ερωτήσεις ενίσχυσε τον κάπως αόριστο λόγο του για το Μεσοπρόθεσμο, το Μνημόνιο, τις αποκρατικοποιήσεις, τα μυαλά των ξένων που θα προσπαθήσει να αλλάξει. Μέχρι εκεί τα κατάφερνε να περνά τις σκοπέλους των ερωτήσεων με επιτυχία. Στο θέμα όμως της Διαφθοράς και της Διαπλοκής και με τις απαντήσεις που έδωσε χάλασε αυτόματα την πολύ καλή του εικόνα. Αρκέστηκε να αναφερθεί στις εξαγγελίες του στο Ζάππειο I και II, δηλαδή περσινά ξινά σταφύλια…
Το έχουμε γράψει αρκετές φορές, ο κόσμος πλέον έχει υιοθετήσει ένα νέο τρόπο αξιολόγησης των πολιτικών και ένα νέο τρόπο κατανόησης του πολιτικού λόγου. Οι γενικολογίες που ακούγονται από το 1974 και μετά στη ΔΕΘ δεν πρέπει να επαναλαμβάνονται. Αυτό δεν το κατανοεί κανείς από τους πολιτικούς αρχηγούς μέχρι σήμερα. Μετά όλοι διερωτώνται γιατί τα ποσοστά ΠΑΣΟΚ-ΝΔ είναι κάτω από 45%.
Ο κ. Σαμαράς έχει μπροστά του έναν ιδιαίτερα απαιτητικό δρόμο. Πρέπει να κατανοήσει ότι αν αποτύχει αυτό θα σημαίνει και το πολιτικό του τέλος. Όπως και το πολιτικό τέλος του κ. Παπανδρέου είναι προ των πυλών. Όποιος Πρωθυπουργός αποτυγχάνει να εκφράσει τους πολίτες έχει «πεθάνει» πολιτικά και δεν πρέπει να προσδοκά ανάσταση νεκρών ούτε ζωή του μέλλοντος. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Για τον κ. Καραμανλή θα αναφερθώ τις επόμενες ημέρες (λίγο σε Λάζαρος μου κάνει).
Ο απαιτητικός δρόμος του κ. Σαμαρά γίνεται ακόμα πιο απαιτητικός αν σκεφτεί κανείς ότι πολιτικά είναι ισχυρός και έχει απέναντι του συνεχόμενες παλινωδίες μιας κυβέρνησης που διέψευσε τις πολιτικές προσδοκίες των ψηφοφόρων του 2009. Όταν λοιπόν παίζεις ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο και δεν μπορείς να μεταδώσεις την εικόνα του Ηγέτη με καθαρότητα-αμεσότητα- αποτελεσματικότητα, τότε έχεις πρόβλημα. Και είναι πολύ καλά τα συνθήματα και οι εξαγγελίες αλλά αν ο κ. Σαμαράς απαντούσε χθες στις δυο ερωτήσεις ως εξής: «θα στείλω στη φυλακή όσους διασπάθισαν το δημόσιο χρήμα όσο ψηλά και αν βρίσκονται. Και αυτό είναι δέσμευσή μου, διαφορετικά θα πάω σπίτι μου.», να ήταν σίγουρος ότι θα είχε κερδίσει. Για να φας ομελέτα πρέπει να σπάσεις αυγά, λέει ο λαός και πολύ σωστά. Τα αυγά λοιπόν δεν τα έσπασε χθες.
Κερδισμένος ή χαμένος ο κ. Σαμαράς από τη χθεσινή του εμφάνιση; Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Κάπου ανάμεσα στα δύο. Ο πολίτης όμως θέλει αποτελέσματα άμεσα. Αυτό το στοίχημα θα πρέπει να το κερδίσει ο κ. Σαμαράς αν επιθυμεί να μείνει στην ιστορία του έθνους ως ο πολιτικός που έκανε τη μεγάλη ανατροπή. «Η Ελλάδα μπορεί», είπε. Εκείνος θα μπορέσει; 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου