Περί αυτοκτονιών.

Δυστυχώς η ελληνική κοινωνία βρίσκεται στην κατρακύλα του γκρεμού και οι κυβερνώντες απλά ευχαριστούν τους...Τροϊκανούς. "Ευτυχώς που είμαστε υπό επιτήρηση", δήλωσε ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών...Ευτυχώς που είμαστε υπό επιτήρηση και οι επιχειρηματίες αυτοκτονούν ο ένας μετά τον άλλον.
Η αυτοκτονία του διευθύνοντος συμβούλου της διαφημιστικής εταιρείας VITAMIN, Μιχάλη Κριάδη, αποτελεί μια ακόμα γροθιά στο στομάχι του φαύλου συστήματος που οδηγεί (και) την επιχειρηματικότητα όχι απλά στην εξαφάνιση της αλλά στο θάνατο. Κυριολεκτικά.
Η περίπτωση του Μ. Κριάδη είναι ακόμα μια απόδειξη της απόγνωσης στην οποία βρίσκονται οι συμπολίτες μας και ειδικά όσοι επιχειρούμε. 
Η χώρα έχει πτωχεύσει, το φορολογικό σύστημα είναι διάτρητο, το Κράτος είναι ο μέγας χωροφύλακας, οι Τράπεζες έχουν στεγνώσει την αγορά, τα νέα μέτρα βάζουν ταφόπλακα στα μεσαία εισοδήματα, οι εταιρείες μεταναστεύουν, τα γερά μυαλά επίσης μεταναστεύουν, ο επιχειρηματίας αντιμετωπίζεται τουλάχιστον ως εν δυνάμει λαμόγιο, αναπτυξιακή πολιτική δεν υπάρχει...ε, δεν νομίζω ότι χρειάζεται κάτι περισσότερο για να σε φτάσει στην απόγνωση. 
Στην απόγνωση όμως σε φτάνει και ο απερίγραπτος στρουθοκαμηλισμός της κοινωνίας μας. Κανένα δελτίο ειδήσεων δεν αναφέρθηκε στην αυτοκτονία του Κριάδη, όπως και δεν αναφέρονται σε καμία αυτοκτονία επιχειρηματιών και ειδικά στην Κρήτη. Μόνο τα blogs αναφέρονται και πάλι καλά. Δηλαδή δεν είναι είδηση η ανησυχητική αύξηση του αριθμού των αυτοκτονιών του κόσμου υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης και είναι είδηση η αποφυλάκιση του "Πολιτικού Κρατούμενου" Μ. Ψωμιάδη. Αγαπούλες...
Η κατρακύλα τελικά δεν είναι οικονομική, είναι πάνω από όλα κοινωνική και πολιτισμική. Και μάλιστα στην χώρα που γέννησε τον Πολιτισμό και τοποθέτησε τον άνθρωπο στο ψηλότερο βάθρο των αξιών.
Αλλά έτσι είναι, αφού μέσα σε λίγα χρόνια μετά και τις εμφύλιες διαμάχες γίναμε η χώρα όπου πραγματικά ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα! Πώς κάποιοι απέκτησαν πανάκριβα σπίτια, ακριβά αυτοκίνητα, σκάφη, οικιακές βοηθούς, ενώ πριν δεν είχαν στον ήλιο μοίρα? Και μετά χαλάμε αμέτρητες ώρες για να αναλύσουμε το πώς ξεκίνησε η κρίση. Τέλος πάντων.
Το κλίμα στην αγορά είναι βαρύ και όσο περνά ο καιρός επιδεινώνεται. Οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες βρίσκονται σε απόγνωση. Και η απόγνωση δεν είναι καλός σύμβουλος.
Ας αναπαύσει ο Θεός την ψυχή του Κριάδη και ας βοηθήσει όλους μας.

Οι καυτές σελίδες της Άννας - ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

Οι καυτές σελίδες της Άννας - ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

Η παρουσία του κ. Α. Σαμαρά στη ΔΕΘ.

Η εμφάνιση του κ. Σαμαρά ενέτεινε τον προβληματισμό που εκφράζω όταν αναφέρομαι στο πρόσωπό του. Από τη μια διαθέτει τη στόφα του Πρωθυπουργού και σίγουρα αποτελεί το δυνατό χαρτί της ΝΔ, από την άλλη δείχνει να λειτουργεί ως manager μιας κατάστασης, χωρίς να μπορεί να κάνει το βήμα εκείνο που θα τον απογειώσει πολιτικά.

Σαφώς η χθεσινή εμφάνιση του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ήταν σκάλες ανώτερη από εκείνη του Πρωθυπουργού. Ο Α. Σαμαράς έχει πλέον μια δημοσκοπική δυναμική που τον πάει ολοταχώς για το Μέγαρο Μαξίμου. Αλλά αρκεί μόνο αυτό;

Η χθεσινή του λοιπόν παρουσία ήταν σίγουρα αρκετά καλή. Η οπτική και η φωνητική του επικοινωνία ήταν αρκετά καλές και οι απαντήσεις σε γενικές γραμμές στις ερωτήσεις στους δημοσιογράφους ήταν λογικές. Σε κάποιες στιγμές έδειξε πυγμή και δικαίωσε έτσι το ρόλο του ως αρχηγού της ΝΔ. Στο λόγο του πολλές φορές χρησιμοποίησε λαϊκές εκφράσεις, θέλοντας να κινηθεί στα όρια της Λαϊκής Πατριωτικής Δεξιάς εκτός του χώρου της Κεντροδεξιάς. Θεμιτό αν σκεφτεί κανείς την απώλεια ψηφοφόρων προς τα Δεξιά του και συγκεκριμένα προς το ΛΑΟΣ.

Πολύ καλή λοιπόν η εικόνα του κ. Σαμαρά. Νέος, αποφασισμένος, διαβασμένος, με νέο motto. Όλα αυτά καλά. Αλλά. Όταν δέχτηκε δύο ερωτήσεις εκεί έχασε αρκετούς πόντους και σίγουρα ένα κομμάτι του μεσαίου χώρου. Οι ερωτήσεις του κ. Βλάχου και της κα. Τριανταφύλλου τον έκαναν να αισθανθεί αμήχανος και να απαντήσει με γενικολογίες και αοριστίες. Και αυτές οι δυο ερωτήσεις ήταν φωτιά, καθώς ο ψηφοφόρος του μεσαίου χώρου εκεί περίμενε να ακούσει τί θα έκανε ο κ. Σαμαράς. Εκεί ο κ. Σαμαράς απέτυχε να δείξει ότι δεν αρκεί μόνο να είσαι ένας ακόμα Πρωθυπουργός εν αναμονή, αλλά ο Ηγέτης που θα αλλάξει εκ θεμελίων το σάπιο και διαβρωμένο σύστημα της χώρας. Απέτυχε να αποδείξει ότι θα είναι εκείνος θα αλλάξει τα πάντα και θα το κάνει. Απέτυχε να δείξει ότι θα είναι ο Ηγέτης που θα επιλέξει ένα πολιτικό δυναμικό, το οποίο θα είναι ικανό, αποτελεσματικό, αξιόπιστο και εργατικό. Αυτό το επισφράγισε όταν είπε ότι δεν πρέπει οι βουλευτές του να βιάζονται να ράψουν υπουργικά κοστούμια και ότι θα κυβερνήσει και με εξωκοινοβουλευτικές προσωπικότητες. Παραδέχθηκε δηλαδή, ότι η ΝΔ δεν διαθέτει αξιόμαχο πολιτικό δυναμικό!

Ο αποσυντονισμός του στις συγκεκριμένες ερωτήσεις ενίσχυσε τον κάπως αόριστο λόγο του για το Μεσοπρόθεσμο, το Μνημόνιο, τις αποκρατικοποιήσεις, τα μυαλά των ξένων που θα προσπαθήσει να αλλάξει. Μέχρι εκεί τα κατάφερνε να περνά τις σκοπέλους των ερωτήσεων με επιτυχία. Στο θέμα όμως της Διαφθοράς και της Διαπλοκής και με τις απαντήσεις που έδωσε χάλασε αυτόματα την πολύ καλή του εικόνα. Αρκέστηκε να αναφερθεί στις εξαγγελίες του στο Ζάππειο I και II, δηλαδή περσινά ξινά σταφύλια…  

Το έχουμε γράψει αρκετές φορές, ο κόσμος πλέον έχει υιοθετήσει ένα νέο τρόπο αξιολόγησης των πολιτικών και ένα νέο τρόπο κατανόησης του πολιτικού λόγου. Οι γενικολογίες που ακούγονται από το 1974 και μετά στη ΔΕΘ δεν πρέπει να επαναλαμβάνονται. Αυτό δεν το κατανοεί κανείς από τους πολιτικούς αρχηγούς μέχρι σήμερα. Μετά όλοι διερωτώνται γιατί τα ποσοστά ΠΑΣΟΚ-ΝΔ είναι κάτω από 45%.

Ο κ. Σαμαράς έχει μπροστά του έναν ιδιαίτερα απαιτητικό δρόμο. Πρέπει να κατανοήσει ότι αν αποτύχει αυτό θα σημαίνει και το πολιτικό του τέλος. Όπως και το πολιτικό τέλος του κ. Παπανδρέου είναι προ των πυλών. Όποιος Πρωθυπουργός αποτυγχάνει να εκφράσει τους πολίτες έχει «πεθάνει» πολιτικά και δεν πρέπει να προσδοκά ανάσταση νεκρών ούτε ζωή του μέλλοντος. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Για τον κ. Καραμανλή θα αναφερθώ τις επόμενες ημέρες (λίγο σε Λάζαρος μου κάνει).

Ο απαιτητικός δρόμος του κ. Σαμαρά γίνεται ακόμα πιο απαιτητικός αν σκεφτεί κανείς ότι πολιτικά είναι ισχυρός και έχει απέναντι του συνεχόμενες παλινωδίες μιας κυβέρνησης που διέψευσε τις πολιτικές προσδοκίες των ψηφοφόρων του 2009. Όταν λοιπόν παίζεις ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο και δεν μπορείς να μεταδώσεις την εικόνα του Ηγέτη με καθαρότητα-αμεσότητα- αποτελεσματικότητα, τότε έχεις πρόβλημα. Και είναι πολύ καλά τα συνθήματα και οι εξαγγελίες αλλά αν ο κ. Σαμαράς απαντούσε χθες στις δυο ερωτήσεις ως εξής: «θα στείλω στη φυλακή όσους διασπάθισαν το δημόσιο χρήμα όσο ψηλά και αν βρίσκονται. Και αυτό είναι δέσμευσή μου, διαφορετικά θα πάω σπίτι μου.», να ήταν σίγουρος ότι θα είχε κερδίσει. Για να φας ομελέτα πρέπει να σπάσεις αυγά, λέει ο λαός και πολύ σωστά. Τα αυγά λοιπόν δεν τα έσπασε χθες.

Κερδισμένος ή χαμένος ο κ. Σαμαράς από τη χθεσινή του εμφάνιση; Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Κάπου ανάμεσα στα δύο. Ο πολίτης όμως θέλει αποτελέσματα άμεσα. Αυτό το στοίχημα θα πρέπει να το κερδίσει ο κ. Σαμαράς αν επιθυμεί να μείνει στην ιστορία του έθνους ως ο πολιτικός που έκανε τη μεγάλη ανατροπή. «Η Ελλάδα μπορεί», είπε. Εκείνος θα μπορέσει;  

Η παρουσία του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ.

Όπως είχαμε πει και σε προηγούμενη ανάρτησή μας, ο κ. Πρωθυπουργός θα έπρεπε να προσέξει ιδιαίτερα την εμφάνισή του στη ΔΕΘ για πολλούς λόγους, αλλά κυριότερα για να μην θυμίσει Καραμανλή του 2008. Δυστυχώς όμως θύμισε.
Η παρουσία του στη χθεσινή ομιλία ήταν σχεδόν τραγική και δεν αναφερόμαστε μόνο σε αυτά που είπε, αλλά στην εμφανισή του συνολικά.
Η αλήθεια είναι ότι οι ώρες είναι δύσκολες για εκείνον προσωπικά, καθώς γνωρίζει ότι η χώρα έχει βουλιάξει αλλά δεν γνωρίζει πώς θα διαφύγει πολιτικά. Όμως, χθες φάνηκε η προσωπική εγκατάλειψη του κ. Παπανδρέου.
Δεν θύμισε σε τίποτα τον πολιτικό που κέρδισε με 11 μονάδες τη ΝΔ.
Η εικόνα λοιπόν θλιβερή. Δεν θα σταθώ στις απαντήσεις του στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, οι οποίες προδιέγραψαν το τί πρόκειται να συμβεί ( "η κάθε οικογένεια να έχει τουλάχιστον έναν εργαζόμενο" κτλ.) αλλά θα σταθώ στην εικόνα του.
Η εικόνα της χθεσινής συνέντευξης θύμισε την ορχήστρα στον Τιτανικό που συνέχιζε να παίζει ενώ το καράβι βούλιαζε. Οι Υπουργοί που πλαισίωναν τον Πρωθυπουργό κλήθηκαν ανεπαρκώς να παίξουν τον ρόλο του μπαλαντέρ στις ερωτήσεις που δεν γνώριζε επαρκώς ο ίδιος.
Ο κ. Βενιζέλος εμφανίστηκε κουρασμένος και απογοητευμένος. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός καταβεβλημένος, αβέβαιος και μπερδεμένος. Μια ορχήστρα που απλά έπρεπε να παίξει.
Η μόνη-αν θέλετε- "έξυπνη" κίνηση που συνέβει ήταν η ιδέα να τοποθετηθεί ο κ. Βενιζέλος στην ίδια σειρά με τους υπόλοιπους υπουργούς. Αυτό το εσωκομματικό παιχνίδι μεταφράζεται σε προσπάθεια "υποβιβασμού" του ιδίου.

Πριν ξεκινήσει η χθεσινή συνέντευξη του κ. Παπανδρέου πίστευα ότι θα έχω να γράψω αρκετά σήμερα. Ατύχησα. Κρίμα όμως, γιατί η εικόνα του έχει αρχίσει εδώ και καιρό να καταρρέει. Και η χθεσινή του συνέντευξη ήταν μια καλή ευκαιρία για να "γυρίσει" το παιχνίδι. Και από ότι φαίνεται οι επικοινωνιολόγοι του δεν δίνουν τον υπερ πάντων αγώνα για να διασώσουν τουλάχιστον την πολιτική και ηγετική του οντότητα. Αν δεν προσέξουν θα μετατραπεί σε έναν "νέο Καραμανλή". Ήδη παρουσιάζεται ως ο Πρωθυπουργός που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να κάνει κανό, όπως και ο προκατοχός του που παρουσιαζόταν να παίζει με τις ώρες Playstation.
Κρίμα.