"Δε λέω πως δεν έχεις δίκιο να πικραίνεσαι. Γέμισε ο τόπος σαλτιμπάγκους, που ξεπουλούν στους πάγκους τους το μέλλον σου. Γέμισε ο τόπος καταπατητές, που μεταμφιεσμένοι σε σωτήρες ακολουθούν σαν τα σκυλιά τα βήματά σου. Δε λέω πως δεν έχεις δίκιο να μπλοκάρεις. Σου σερβίρουν σε κονσέρβες αποφάσεις που δε διάλεξες. Ψάχνουν μεθοδικά να σε απελάσουν από την ψυχή σου. Να κρεμάσουν τα σχέδια σου ανά...ποδα, σα νυχτερίδες στους πασσάλους που οριοθέτησαν τον ορίζοντά σου. Δε λέω πως δεν έχεις δίκιο να φρικάρεις. Όμως κρατήσου. Μην αφεθείς. Τα πέντε πράγματα που κρύβεις μέσα σου, υπεράσπισέ τα. Κάτι θα γίνει. Δεν μπορεί. Η ζωή ποτέ δεν περιφρόνησε τους εραστές της. Και κάτι άλλο, ίσως πιο ποιητικό: Φύτεψε άνθη στις ρωγμές της πίκρας σου & ύστερα βρες ένα μικρούλι ξέφωτο & κάθισε, ν ‘απολαύσεις τ άρωμά τους. Α! Κι αν θέλεις μην ξεχάσεις πως υπάρχουν πάντα κάποιοι που αξίζει να τους προσφέρεις ένα σου χρυσάνθεμο.."
Λόγια της αγαπημένης και εξαιρετικής συγγραφέως Αλκυόνης Παπαδάκη για τις ημέρες που απλά φεύγουν.
Για τις ημέρες που οι συνανθρωποί μας αντιμετωπίζουν τις μεγαλύτερες δυσκολίες.
Λόγια Επικοινωνίας και μάλιστα Πολιτικής.
Λόγια Επικοινωνίας, χαμένης μεταξύ των ανθρώπων, μα η ελπίδα είναι μέσα στις καρδιές.
Το ομορφότερο μήνυμα των λόγων της: φύτεψε άνθη στις ρωγμές της πίκρας σου και μην ξεχάσεις πως υπάρχουν κάποιοι που αξίζει να τους προσφέρεις ένα σου χρυσάνθεμο...
Καλό μας μήνα, λιγότερο πολιτικό και περισσότερο ανθρώπινο, με περισσότερο Φως.
